Categorie: Zeitgeist

Watskeburt er nu? Pop culture, Zeitgeist, actualiteit. Een tijdmachine voor later

The Cult of Covid

  door , ,

Nu de MSM ons bedelft onder de jobstijdingen van de “tweede golf” zien we intussen een andere bijzonder fenomeen opdoemen. De tegenstellingen tussen de mensen die kritisch zijn over de coronamaatregelen van de overheid en eigenlijk zeggen dat er weinig aan de hand is, staan meer dan ooit lijnrecht tegenover de mensen die blijven vasthouden aan het gevaar dat COVID-1984 zogenaamd betekent voor de volksgezondheid. Waar men in het begin van de crisis nog riep dat de ‘pandemie’ het volk zou verenigen, lijkt die ze nu meer dan ooit te verdelen. Naarmate de bewijzen zich opstapelen dat het coronavirus niet dodelijker is dan een flinke griep en dat er geen sprake is van een tweede golf, zien we de overheid in overdrive gaan met meer beperkende maatregelen en repressief optreden. In het kielzog daarvan zien we de MSM als een geoliede propagandamachine structureel elke kritiek op dit beleid negeren of wegzetten als complottheorie. Wie niet instemt en meedoet is gek en eigenlijk onmenselijk, want die zorgt ervoor dat anderen ziek worden en het volk moet bukken onder de draconische maatregelen.

Het lijkt er steeds meer op dat mensen, die coûte que coûte vasthouden aan de gedachte dat corona als ziekte een reële bedreiging is voor onze maatschappij, een geloof aanhangen. Of deel uitmaken van een cult. Immers, om zo vast te kunnen houden aan het beeld dat corona als ziekte een gevaar is voor de samenleving tegen alle wetenschappelijke bewijzen en toenemende oproepen van medici en onderzoekers in, vraagt om een blind vertrouwen zoals je dat vindt onder gelovigen. De vraag die meteen bij mij opdoemt is: waarom? What’s in it for them? Wat halen de coronagelovigen die anderen de les menen te moeten lezen over mondkapjes – die bewezen niet werken – en social distancing en lockdowns – die bewezen niet werken – nu uit hun fanatieke vasthouden aan de narratief van de overheid? Welk deel van hun wezen wordt zo gestimuleerd  dat ze zo fel tegen anderen in willen gaan en feiten niet onder ogen willen zien? Of is er iets anders aan de hand?

https://twitter.com/OnkelJurgen/status/1324199821528473600?s=20

De mondkapjesterreur wordt door gewone burgers zelf prima in stand gehouden. Daar hebben ze geen overheid voor nodig.

The Devil You Know

Het kamp van de sceptici probeert met steeds meer wetenschappelijke en cijfermatige onderbouwing de covidgelovers ervan te overtuigen dat we afsnellen op een enorme humanitaire ramp, als we doorgaan met de nutteloze en gevaarlijke maatregelen die alleen maar tot meer slachtoffers gaan leiden. Maar het lijkt hoe meer feiten men presenteert, hoe dichter de deur op slot gaat en hoe meer hun standpunt verhardt. Recent werd dit mooi in beeld gebracht tijdens een talkshow waar columniste Angela de Jong mocht opdraven tussen een arts en een econoom. Haar gebrek aan kennis probeerde ze maskeren met een soort emo-terreur door “vanuit haar gevoel te spreken”. Toen ze vervolgens fijntjes erop werd gewezen dat haar angsten – en daaruit volgende conclusies – op verkeerde feiten bleken te rusten, zag je een prachtige verontwaardiging op haar gezicht aftekenen. Hoe durfden deze mannen háár eigen geïnternaliseerde en gecultiveerde emotie (angst), waar ze zo graag mee koketteerde, nu helemaal aan gruzelementen te gooien met hun ‘feiten’? Feiten schmeiten! Of haar verontwaardiging als volleerd MSM-lakei nu gespeeld was of niet, haar houding typeerde wel perfect de houding die heel veel Nederlanders nog hebben. Corona is hún angst, hún geïnternaliseerde lijden en kom daar niet aan met je feiten en onderbouwingen! Blijkbaar is de duivel die je kent beter dan de onzekerheid die twijfel aan de officiële narratief met zich meebrengt.

Het gênante optreden van MSM-shill Angela de Jong bij het programma Op1. Let vooral op de verongelijkte houding en lichaamstaal waarmee ze aangeeft niet open te staan voor welke vorm van kritiek dan ook. Niet bepaald handig voor iemand die zich journalist noemt

We zien dit fenomeen vaker terug: mensen die liever vasthouden aan de ellende en het lijden dat ze kennen dan dat ze open staan voor een nieuw perspectief wat mogelijk geen ellende en lijden met zich meebrengt, maar wel mentale onzekerheid door het vooruitzicht van een mogelijk nieuwe angst. Men prefereert dan vaak de ellende waarmee men vertrouwd is geraakt door de jaren heen. Ook hebben veel mensen moeite met het verlaten van een paradigma dat ondertussen een deel van hun persoonlijkheid is geworden: kom je aan corona, dan kom je aan hun. Mensen houden graag vast aan hun stokpaardjes en komen liever niet terug op hun overtuigingen.

Als we ons nou afvragen wat de huidige crisis deze mensen nu oplevert, dan tekent zich een tegenstrijdig beeld af. Ja, corona beperkt de bewegingsvrijheid en creëert bij sommigen angst, maar het geeft ook structuur met zijn strenge regels, determinisme en fatalisme. En dus ergens ook een bepaalde ‘veiligheid’, hoe morbide ook. De overheid geeft immers aan dit voor de veiligheid van de bevolking te doen. Corona ‘verbindt’ want men voelt zich verbonden in een gezamenlijke strijd. En corona heeft een element van menslievendheid in zich – de zorg voor zwakkeren – wat een van de sterkste elementen is van dit geloof. Mensen voelen zich dan goed over zichzelf. Social media versterkt dit, want wat is er nu mooier dan uitventen hoe begaan je bent met de medemens. Inclusief selfie met mondkapje op en een rode O in je Twitter handle. In deze tijd zie je de social justice warriors (sjw) als winterklokjes uit de grond schieten om hun deugstatements over corona te uiten. Ben je pro-corona dan zit je aan de goede kant van het gelijk.

Religie, bijgeloof of cult?

Hoewel de mogelijkheid van een pay-off bij sommige mensen bestaat, is dit uiteindelijk een situatie die niemand prettig vindt. Er lijkt wat anders aan de hand. Als we er anders naar kijken dan heeft het gedrag van veel mensen meer gemeen met het groepsgedrag wat we tegenkomen in cults. Dit gedrag wordt veroorzaakt door het stelselmatig afbreken van het eigen denkproces door middel van angst en terreur. De instructies die mensen van de overheid krijgen zijn vaak tegenstrijdig en hebben niet als doel mensen een bepaalde kant op te sturen, maar om ze te destabiliseren en uiteindelijk murw te maken. Doordat mensen de tegenstrijdige maatregelen niet meer kunnen volgen, geven ze zich over en vertrouwen maar in de autoriteit van hun leiders. Vervolgens compenseert hun geest met een eigen narratief die vervolgens makkelijk te sturen is. Deze mensen zitten in een cult zonder het te weten.

Om mensen te controleren worden brain washing en mind control vaak toegepast. Deze termen worden vaak door elkaar gebruikt. Brain washing wordt vaker geassocieerd met dwang en misbruik om het gewenst gedrag af te dwingen, terwijl mind control meestal op vrijwillige basis en ongemerkt door het slachtoffer wordt geaccepteerd. Die laatste manier van beïnvloeding vinden we meestal in cults terug, waar de ‘leden’ geloven dat ze hun eigen beslissingen maken en niet gemanipuleerd worden. Ook intelligente mensen vallen er doorgaans aan ten prooi. Dat verschil wordt belangrijk wanneer je de brainwashing of mind control ongedaan probeert te maken: bij brain washing is het slachtoffer zich bewust van de manipulatie van zijn vijand, terwijl de persoon die beïnvloed is door mind control denkt dat een vriend of vertrouweling hem of haar bijstond. Hij kan er bij die persoon niet in dat de persoon (of het instituut) dat hij vertrouwde hem kwaad wilde doen en van hem wilde profiteren. Veel mensen kunnen zich niet voorstellen dat de overheid hen bewust kwaad zou doen. Er treedt dan cognitieve dissonantie op.

Als we kijken naar welke technieken gebruikt worden om mensen te manipuleren, komen we de volgende vaak tegen:

  • Isolatie: mensen worden in toenemende mate geïsoleerd van hun omgeving en andere mensen en meningen. Ze krijgen met name hun informatie toegediend via kranten en TV wat ze bevattelijker maakt voor de propaganda van de overheid. De uitwisseling van meningen via social media wordt steeds meer gecontroleerd en gefilterd op ongewenste meningen.
  • Afhankelijkheid en angst: het continu bombarderen met angst door de focus hoofdzakelijk te leggen op afschrikwekkende beelden, grote getallen die zonder context worden gebracht – besmettingen en ziekenhuisopnames – zorgen voor toenemende angst. Ook kan men de cijfers en maatregelen die vervolgens genomen worden niet goed duiden. Men gaat zich daardoor afhankelijk opstellen richting de overheid die zegt voor de burgers te zorgen, waardoor je een relatie krijgt als tussen een misbruiker en zijn slachtoffer. Er treedt een soort verstoorde ouder-kind relatie op, waardoor de afhankelijkheid richting de “machtige en alwetende ouder” sterker is dan de eigen mening.
  • Aanpraten van schuldgevoel: bij deze techniek geloven de slachtoffers dat ze de straf of strenge maatregelen die ze opgelegd krijgen ook verdienen. Ze zijn zelf verantwoordelijk voor hetgeen hen overkomt, niet de ‘strafgever’. De lockdown maatregelen zijn hier een mooi voorbeeld van: mensen geloven dat ze zelf schuldig zijn aan de verspreiding van het virus door hun “onverantwoordelijke” gedrag. En anders wijst de overheid wel een schuldige partij aan (studenten, feestvierende mensen). De mensen vinden dan ook dat ze de maatregelen verdiend hebben. Hun woede richt zich vervolgens op diegenen die zich niet aan de regels (wensen te) houden. Dit zorgt weer voor meer onderlinge verdeeldheid.
  • Emotionele manipulatie: Misschien wel het meest gebruikte en efficiënte middel op dit moment. Hierbij worden de mensen verantwoordelijk gehouden voor de veiligheid van anderen. Kinderen wordt ingeprent dat ze verantwoordelijk zijn voor het leven van opa en oma. Het neemt aan de ene kant de verantwoordelijkheid van sommigen weg en doet die er bij anderen bij. Een compleet onhoudbare situatie op den duur.

Deze beïnvloedingstechnieken worden in combinatie met elkaar gebruikt samen met repressie van de overheid en de eenzijdige propaganda van de media. Voor veel mensen is het ondenkbaar dat de overheid hen bewust kwaad zou doen door de boel zo te manipuleren, maar die stelling lijkt te zwart-wit om zo te bezien. Bewust kwaad doen impliceert doelgerichte intentie, maar duidelijk is dat de maatregelen nu het land meer kwaad zullen doen dan goed.

Overgelopen KGB directeur Yuri Bezmenov legt in een aantal stappen uit wat volgens hem nodig is om een land en haar bevolking ideologisch en mentaal te slopen. Dit filmpje dateert – hoe toepasselijk! – van 1984.

Volksaard of systemische programmering?

Als we terugkijken naar de recente geschiedenis dan zien we dat Nederlanders al decennialang geprogrammeerd lijken te zijn door een verzorgingsstaat die in alles voorzag en alles netjes regelde. De verzuiling van na de oorlog zorgde ervoor dat alles overzichtelijk was, van kerk, vakbond, politieke partij tot omroep en school. Alles paste in elkaar en gaf een met de beschermende hand van Vadertje Staat de veiligheid en rust die het door de bezetting getraumatiseerde land zo hard nodig had. Maar eigenlijk is Nederland nooit haar oorlogstrauma kwijt geraakt. Nu dat het land ontzuild is en de boel steeds meer uit elkaar valt, komen deze trauma’s weer hard naar boven. De eenheid en gemeenschapszin om een uit de bocht vliegende overheid tot de orde te roepen ontbreekt en men valt gedwee in het gelid. Men vervalt in oud gedrag…

Nu we op meerdere fronten met crises te maken hebben – angst voor een pandemie, een imploderend zorgstelsel, een ineenstortende economie en een onbetrouwbare overheid – weten mensen niet meer waar ze het moeten zoeken. Daarom houden ze vast aan hetgeen dat ze kennen. Ondertussen zijn ze letterlijk het lijdend voorwerp van een gruwelijk sociaal experiment waarin volgzaamheid centraal staat. Door de niet aflatende angstporno van de overheid en MSM weten de meesten niet meer hoe ze het onderscheid moeten maken tussen de stortvloed aan – vaak tegenstrijdige – informatie. Naast de chaos die de corona narratief met zich meebrengt spelen er ook allerlei andere polariserende thema’s, zoals de discussies over gender, immigratie en discriminatie van gekleurde mensen. De veelheid aan onderwerpen en het ontbreken van een goed maatschappelijk debat over deze issues zorgt voor extra chaos en onderlinge verdeeldheid.

Een aantal kranten ten tijde van de bezetting door nazi-Duitsland. Vanuit de bezetter werd kranten gedicteerd welke propagandaberichten ze over moesten nemen. Illegale verzetskranten brachten het nieuws dat het volk niet mocht lezen. Parallellen tekenen zich weer af (oorlogsmuseum Overloon, eigen foto, JTMN 2020)

Naast de eenzijdige informatievoorziening die de narratief moet versterken, worden we ook geprogrammeerd met een nieuw soort vocabulaire. De taal die de overheid gebruikt in haar coronapropaganda is er puur op gericht om mensen angstig en volgzaam te houden. Orwell had dit prachtig geïllustreerd in zijn dystopische klassieker 1984 onder de noemer “newspeak”. Door de taal te manipuleren en te beperken tot de leidende narratief zorg je er voor dat mensen het vocabulaire ‘afleren’ om het over ‘subversieve’ onderwerpen te hebben. Het klinkt gezocht, maar taal is een zeer krachtig middel om de publieke opinie te beïnvloeden.

Als je goed oplet zie je dit ook terugkomen in de persconferenties van Rutte en De Jonge. Er wordt veel gebruik gemaakt van een soort oorlogsretoriek met termen die ons eraan willen herinneren dat we in een apocalyptische strijd aanbeland zijn. Ook hier is het doel om angst aan te jagen, terwijl de-escalerend taalgebruik altijd de voorkeur heeft in een crisissituatie.

Fragment van Orwell’s 1984 waarin het fenomeen Newspeak wordt geïntroduceerd.

Terug naar de mondkapjes. De controverse over het dragen van mondkapjes is een duidelijke aanwijzing dat het hier niet meer gaat om veiligheid of bescherming tegen het virus. Zelfs de overheid, RIVM en OMT geven aan dat ze geen bescherming bieden, maar dat ze een gedragsmaatregel zijn; ze zouden ons bewuster moeten maken van het gevaar dat we lopen. Los van de medische risico’s die langdurige dragen van mondkapjes met zich meebrengen, is het idee van een overheid die een gedragsexperiment uitvoert op haar burgers pervers. Vanuit de cultgedachte zou je het ook kunnen zien als een initiatie of een rite.

Het letterlijk muilkorven van mensen door ze hun expressie en identiteit weg te nemen is een volgende stap naar een compleet totalitaire agenda. Contact met andere mensen is een eerste levensbehoefte. Door de lockdownmaatregelen waarbij mensen elkaar niet meer mogen bezoeken, mogen aanraken en niet samen mogen ontspannen, gaat er iets fundamenteel menselijks kapot. Communiceren kan niet meer fysiek maar moet via allerlei elektronische communicatiemiddelen die vervolgens weer gecontroleerd en gemonitord worden. We communiceren bij de gratie van Big Tech. Elkaar de hand schudden of omhelzen en elkaars lichaamstaal lezen zijn er niet meer bij wanneer je via MS Teams en Zoom je besprekingen en ouderenbezoek moet doen. Appen en social media zijn uiteindelijk niet sociaal en kunnen echt menselijk contact niet vervangen. Het is onmenselijk.

De psychologische en maatschappelijke gevolgen van dit alles – met name voor de kinderen – kunnen pas in retrospectief goed beschouwd worden. Maar nu is al duidelijk dat de schade die deze de- en herprogrammering veroorzaakt immens is en nog lang zal doordreunen.

Onderzoeksjournalist Flavio Pasquino spreekt op zijn nieuwe kanaal BLCKBX met striptekenaar Eric Heuvel en emeritus hoogleraar Cees Hamelink over de angstcultuur en mediacensuur die Nederland op dit moment in zijn greep houdt.

Het complot dat geen complot was

  door , ,

Wanneer is een complot geen complot meer? Wanneer het bewezen niet waar is? Of wanneer het bewezen wél waar is? Waarom zou je iets een complot noemen als de persoon of organisatie om wie het gaat het notabene zelf gewoon toegeeft? Dan is het gewoon een feit en zijn de personen die dit blijven ontkennen misschien wel de complotters? En als mensen zeggen dat iets een complot is omdat ze er nooit van gehoord hebben, zegt dat meer over hun informatieniveau dan het betreffende feit. Hoe noemen we dan de media die hier niet over berichten en geen kritische vragen over stellen? Medeplichtig? Laks? In ieder geval niet functioneel.

De laatste week ligt het ‘complotdenken’ onder een vergrootglas na het onhandige item van Arjen Lubach waarbij hij complotdenkers en al hun onderwerpen met één beweging dacht van de tafel te vegen. Vervolgens introduceerde hij een nieuwe term de ‘fabeljesfuik’ die volgens hem voornamelijk werd veroorzaakt door de algoritmen van de grote social media platforms. Uiteraard gold die logica maar één kant op en konden mensen die naar filmpjes en artikelen keken niet zelf nadenken – want complotters zijn uiteraard niet erg slim. Ook niet slim was het van Lubach om alle onderwerpen die deze social media kanalen bespreken als fantasie en waandenken te beschouwen, want zelfs de MSM heeft in de afgelopen jaren regelmatig over pedofilie en ritueel misbruik bericht. Ontkennen dat er iets goed mis zit in die hoek , is meer subversief dan welk complot ook. En dat geldt voor meer onderwerpen. Het was het moment waarop het masker van de MSM – en de publieke omroep in het bijzonder – definitief afviel en het zonneklaar werd dat we hier met een propagandamachine hebben te maken die aan het touwtje van de regering zit. Letterlijk, want de producer van de show is de vrouw van de vicepremier van dit land.

Onbekend maakt onbemind

Terug naar het complot. In dezelfde bewuste uitzending werd ook lacherig gedaan over de mensen die een complot zien achter de COVID-1984 crisis en met name de maatregelen die leiden tot meer inperking van de burgerrechten en duiden op een veel grotere achterliggende agenda. Het is raar om daar lacherig over te doen, want we toonden hier al eerder aan dat die agenda al jaren in geuren en kleuren wordt aangekondigd op allerlei manieren. Dat de meeste mensen er niet de bedreiging van onze soevereiniteit in zien zegt meer over hun intelligentie en informatieniveau. Maar ook hun abstractieniveau: sommige zaken zijn wat complexer om te begrijpen en hebben gewoon meer aandacht nodig; die passen niet in een nieuwsitem van 2 minuten. Veel mensen leven nog in de veronderstelling dat wanneer de MSM en praatprogramma’s er weinig tot geen aandacht aan besteden, het wel niet belangrijk zal zijn. Dezelfde MSM die vindt dat mensen te dom zijn om een onderscheid te maken tussen ‘fake news’ en complotten en ‘echt’ nieuws.

Onlangs plaatste het World Economic Forum (WEF) een kort filmpje online, dat in een notendop kraakhelder maakt wat ons te gebeuren staat, als het aan Überführer Klaus Schwab ligt. In acht korte punten worden de komende tien jaar van de wereld voorspeld. Het is een korte bloemlezing van de Brave New World die Schwab voor zich ziet, wanneer de wereld haar eerste fasen van de Great Reset heeft doorlopen. Een onzalige hybride ideologie van communisme 3.0 en neofascisme. Een wereld waar de immer groeiende macht van multinationals kan bestaan naast de regulerende (en beschermende) macht van regeringen, die eigenlijk alleen nog maar een uitvoerende taak hebben. Landen bestaan dan de facto niet meer, maar machtscentra gevormd rondom clusters van landen of metropolen.

Geen eigendom maar diensten

Het is een wereld waar mensen geen eigen bezit meer hebben en alleen maar kunnen ‘lenen’ of huren. Alles wordt een dienst en alle spullen zijn alleen nog maar in bezit van de grote corporaties. Uiteraard onder voorwaarden en alles onder toezicht. En wat als je het niet eens bent met de regeltjes of de ‘gebruiksvoorwaarden’ die ondertussen bijgesteld worden? Of wanneer de prijzen stijgen? Cash geld verdwijnt, net als privacy en anonimiteit en ook soevereiniteit van handelen bestaat niet meer. Het Grote Systeem legt alles vast en verzorgt wat je nodig hebt. Duidelijk wordt ook dat dit alleen nog maar voorbehouden is aan zij die in de steden leven onder het toeziend oog van het Grote Systeem. Daarbuiten zal chaos heersen.

Vervolgens worden weer dezelfde discutabele stokpaardjes bereden van CO2-reductie, klimaatverandering en vleesproductie. Zaken waar zeker over gesproken moet worden, maar wel in een brede en eerlijke context. Ook wordt ons voorgehouden dat we over tien jaar al kunnen beschikken over 3D geprinte organen. Het is al lastig om een genetisch compatibel orgaan in een ontvanger te kunnen houden zonder afstotingsverschijnselen, laat staan een 3D geprint element. Vervolgens krijg je weer de horrorfetish van Schwab wanneer hij het heeft over de samensmelting van mens en technologie. Ja, dat lijkt me erg “in harmonie met de natuur” en duurzaam. En hoe zit het dan met dat laatste bastion van soevereiniteit: zelfbeschikking over je eigen lichaam en geest? Wanneer je lijf vol zit met ‘smart robots’ die je huurt van bedrijf X? Of technologie waarmee men je gedachten kan lezen? Natuurlijk bedoeld voor mensen die een ledemaat missen of zwaar gehandicapt zijn, totdat het niet meer zo is en de veiligheidsdiensten andere toepassingen zien. Complotdenken? Nee hoor, kijk zelf even op de website van het WEF. Men verbergt het niet en is er zelfs trots op.

Hetzelfde geldt voor mensen naar Mars: met de huidige snelheid van ontwikkeling zijn die zaken nog ver weg. Helemaal erg wordt het wanneer het WEF het heeft over vluchtelingen en ontheemde volkeren en men eventjes de Syrische vluchtelingen koppelt aan klimaatverandering. Tenzij IS en andere door westerse landen gesponsorde islamterroristen een nieuw klimaatfenomeen zijn, zie ik de relatie niet. Feit is dat veel meer mensen moeten vluchten wegens oorlog en vervolging dan dat ze door droogte of natte voeten hun heil elders moeten zoeken. En waarom dan niet daar die fantastische technologie inzetten om het beter te maken? De rijke oliestaten bewijzen dat je met genoeg geld in de heetste woestijnen kunt wonen.

https://twitter.com/wef/status/799632174043561984?s=20

Het ‘promofilmpje’ van het WEF. Wie krijgt hier nu warme gevoelens bij?

Uiteindelijk wordt ook het failliet uitgesproken over het normenkader dat de westerse wereld heeft opgebouwd en de daar levende democratieën. Dat is een erg breed statement waar je veel over kunt discussiëren, maar dat wil niet zeggen dat dit zomaar vervangen kan worden door een technocratisch systeem dat in de kern burgers reduceert tot horigen van de grote bedrijven en de hun dienende overheden. Ook toont het weinig respect voor het goede dat hieruit ontstaan is en het belang van tradities en gebruiken voor de cohesie van bevolkingsgroepen. Als de historie ons iets heeft getoond, is dat duurzame veranderingen incrementeel komen en er (soms helaas) veel leergeld betaald moet worden.

Het is onbegrijpelijk dat een organisatie als het WEF deze ideeën kan verkopen als goed voor de mensheid en nog onbegrijpelijker dat zoveel (intelligente) mensen erin trappen en aan meedoen. Precies in de lijn van de Sustainable Development Goals (SDG’s) die we ook eerder behandeld hebben en deel uitmaken van dezelfde agenda. Men benoemt terechte issues in de wereld, maar de oplossing is vaak gruwelijker in uitwerking dan de huidige (suboptimale) situatie. Plus men vraagt de burger niets en er is weinig publiek debat over. Met de snelwegen die de nazi’s aanlegden was in principe ook niets mis, maar wel hoe ze uiteindelijk gebruikt werden. Nog even los van de verrotte ideologie die je er op de koop toe kreeg. En niet iedere technologische innovatie is per se een goede. Vraag dat maar aan Robert Oppenheimer.

Endgame: Epiloog

  door , , ,
God foot (Pixabay)

Hoewel we oneindig veel kunnen schrijven over de doemagenda van de NWO, is het belangrijk om niet alleen naar de uitrol hiervan te kijken, maar ook naar hoe verwrongen dit wereldbeeld uiteindelijk is. Hoewel er op voorhand iets te zeggen valt over het willen aanpakken van problemen als vervuiling van de natuur, sociale en economische ongelijkheid, het uitputten van bepaalde grondstoffen en het steeds minder in harmonie leven met de natuur, kan de tegenstrijdigheid van de oplossingen die men aandraagt om deze problemen op te lossen niet groter zijn. Het uitgangspunt dat er een grote globale ramp nodig is om tot een reset te komen, lijkt op pragmatisch opportunisme (“we maken maar het beste van een slechte situatie”) wanneer die ramp zich ook daadwerkelijk voordoet. Maar het wordt een stuk angstwekkender wanneer we zien dat de ‘rampen’ kunstmatig worden veroorzaakt om dit doel te behalen. Dat geeft al de nietsontziendheid aan op welke manier men de ‘noodzakelijke’ veranderingen wil doorvoeren; kosten en slachtoffers niet gespaard. Hier spreekt men uit totaal geen vertrouwen te hebben in het zelfhelende en lerende vermogen van de mensheid. Wie niet horen wil, moet maar voelen.

Veel mensen hebben moeite met het idee van een verborgen agenda die zich onttrekt aan het democratisch proces en door een kleine elite wordt uitgedacht en uitgerold. En toch is dit bittere ernst. En nu zien we die agenda voor onze ogen uitgerold worden. Criticasters zeggen dat onze overheden te dom zijn om dit te bedenken en dat klopt voor een deel ook. Veel van deze onzalige ideeën worden uitgedacht door ngo’s en met name de verschillende denktanks die zich constant hiermee bezig houden. Hele boekwerken, handvesten, papers en conferenties zijn hierover voorhanden, maar weinig mensen die er aandacht aan schenken. En de media al helemaal niet. Wie er wel aandacht aan schenken zijn onze leiders en beleidsmakers. Nadat de theorie is uitgewerkt wordt het aan de man gebracht door miljardairs als Gates en Soros of ‘thought leaders’ als Klaus Schwab. Organisaties als het WEF, CFR, ISD, IMF, de VN en nog een hele trits aan allerlei afkortingen maken er samen met een aantal universiteiten hapklare brokken van. Vervolgens gaan de (supra)nationale overheden ermee aan de haal en vertalen dit weer naar nationaal en lokaal beleid. Steeds vaker gebeurt dat op lokaal niveau door aansluiting te zoeken met steden die een belangrijke positie in een land of regio vertolken. Op die manier gaat het van lokaal naar regionaal, naar (inter)nationaal. Politici worden vooraf gegroomd, gekocht of omgeturnd en anders opzij geschoven als ze de agenda niet willen dienen. Grenzen of gezindten kent het niet. Deze machine dendert onverminderd voort maar is voor de oplettende burger goed te zien.

https://twitter.com/STrimaran/status/1300230936605257728?s=20

De Australische evenknie van Hugo de Jonge – minister van volksgezondheid Brad Hazzard – legt in niet mis te verstane woorden uit dat we naar een New World Order gaan.

Meet Dr. Evil: Klaus Schwab

Eerder kwam de oprichter en huidige leider van het World Economic Forum al langs. Vanaf de jaren ‘70 bouwde hij aan zijn ngo die zou uitgroeien tot het WEF, waarna er nog een aantal andere ngo’s zouden volgen. Zijn gedachtegoed wat nu gecentraliseerd is rond The Great Reset, staat aan de basis van de NWO agenda. De doelen die hij omschrijft passen naadloos in Agenda 21 / 2030. In zijn recente boek The Great Reset windt de voorzitter er geen doekjes omheen dat de coronacrisis precies op het juiste moment komt om vanaf nu het roer drastisch om te gooien. Lezend door zijn boek en kijkend naar de filmpjes van het WEF valt een terugkerend patroon op: de problematiek die beschreven wordt lijkt reëel en terecht aangestipt, alleen geven de aangedragen oplossingen steevast een dystopisch en onmenselijk gevoel. Tegenstrijdig ook. Los van de synthese die Schwab voorstelt, spreekt er ook een grote mate van megalomanie uit en een toenemende ontkoppeling van de realiteit: als je vanuit een bepaald gedachtegoed blijft doorredeneren met mensen die er hetzelfde in staan, ontstaan er meestal de meest verschrikkelijke ideologieën. Hoewel zijn ideologie over de mensheid gaat, lijkt alle menselijkheid eruit gesloopt. Maar duidelijk is dat Schwab wereldwijd een drijvende kracht is achter de uitrol van de NWO agenda.

In zijn boek beschrijft Schwab dat de COVID-1984 crisis voor een economische reset zal zorgen die zijn weerga niet kent. Uit niets in zijn schrijven blijkt compassie voor de vreselijke gevolgen hiervan. Nee, het is slechts een noodzakelijke hobbel naar het heilige doel. Collateral damage. Hij onderkent dat het midden- en kleinbedrijf de motor voor economie is en verantwoordelijk voor meer dan de helft van de banen. Hij geeft echter ook aan dat de crisis deze sector onevenredig hard zal treffen en mogelijk nooit meer de oude wordt. En dit past in zijn visie. De bedrijven die het best gesteld zijn om deze crisis te overleven, zijn de grote ketens en de multinationals. Fysieke winkels zullen het in toenemende mate afleggen tegen de internationale online reuzen. Hierbij vraagt hij zich niet af in hoeverre dit wenselijk is en of dit in het voordeel is van de mensheid. We weten allemaal hoe deze bedrijven hun business runnen: productieprocessen worden tot het uiterste uitgeknepen en geoptimaliseerd. De klant staat niet centraal, maar de eigen machtspositie en de aandeelhouderswaarde. De footprint van deze bedrijven is meestal schadelijker dan de meeste kleinere, lokale producenten. De verhalen van voedselgiganten als Coca Cola, Nestle en Heinz over hoe zij omgaan met hulpbronnen – ten koste van lokale producten en burgers – en de toevoegingen en technologieën die zij in hun producten stoppen, hebben niks meer met natuurlijke productie te maken. Weinig respect voor mens en natuur, hoezeer ze dit ook beweren wel te hebben via hun gelikte propaganda. Ook komen hun producten de gezondheid van de mensen vaak niet ten goede.

Instrumenten van onderwerping

Hetzelfde geldt voor de sterke vaccinatie en immunisatie agenda die vanuit het WEF en agenda 2030 wordt gepusht, met Bill Gates als de zelfbenoemde vaccin messias. In plaats van uit te gaan van de natuurlijke balans en de kracht van een gezond immuunsysteem, gaat men uit van een imperfect natuurlijk systeem dat geholpen moet worden met allerlei vaccins en palliatieve medicatie. Hierbij kijkt men niet naar hoe al deze stoffen samenwerken en wat ze uiteindelijk doen in het lichaam van mensen. Totaal geen holistische benadering van gezondheid. Risico’s voor de mens worden tot koude, klinische rekensommen gereduceerd. Men zou de nadruk moeten leggen op gezonde, natuurlijke voeding, voldoende beweging en het reduceren van stress en een terughoudende gezondheidszorg die gericht is op preventie zonder onnodige vaccins en een curatieve insteek wanneer dit nodig is. Ook hier zijn de grote farmabedrijven de winnaar in het verhaal, waarvan we eerder aantoonden dat zij nu niet het beste voor hebben met de gezondheid van de mensheid maar wel alles met aandeelhouderswaarde; hun businessmodellen draaien op de perverse prikkel van mensen die ziek blijven, niet op mensen die (direct) genezen. Hetzelfde geldt in meerdere mate voor de tech-bedrijven: hun technologie zal niet gebruikt worden om mensen echt onderling te verbinden en de mensheid te verheffen, maar eerder om ze te verbinden aan Het Grote Systeem zodat ze op ieder moment gecheckt en gecontroleerd kunnen worden. Het afschaffen van cash en de bewegingsvrijheid doordat alles gemonitord wordt moet zorgen voor totale controle zodat er niets mis kan gaan.

Een andere belangrijke ‘wetenschap’ die centraal staat in de uitrol van de NWO agenda is het beïnvloeden van gedrag van de de massa en het individu; een typisch technocratisch stokpaardje wat weer naadloos past in het nieuwe sociale contract dan men door de strotten van de mensen wil rammen. Misschien wel het meest kwaadaardige en subversieve instrument dat men toepast, omdat het ingericht is op het verstoren, verdraaien en manipuleren van de perceptie en waarden van mensen. De denktank Institute for Strategic Dialogue (ISD) zit hier vol in: hun website biedt een schat aan handreikingen en analyses over hoe de publieke perceptie beïnvloed kan worden. Interessant is ook te zien wie in de besturen van deze club zitten: een elite die ver af staat van het normale volk. Hun insteek is om te infiltreren binnen het weefsel van gemeenschappen door het gebruik van influencers, belangengroepen, bewegingen en opiniemakers. Tevens staan ze de manipulatie van (social) media voor en infiltratie van scholen en gemeenschappen om meningen de juiste kant op te sturen; meestal onder het excuus van het bestrijden van extremisme. Want alles wat niet in de narratief past of kritisch is wordt als extremistisch gelabeld. Ook het Mindspace rapport dat door Imperial College (die van lachwekkend inaccurate datamodellen voor de COVID-1984 pandemie) en de RAND Corporation (denktank voor het Pentagon) is gemaakt, legt in detail uit hoe beleidsmakers gedragsbeïnvloeding het best toe kunnen passen. Zo maakt men van een autonoom individu die zelf rationele beslissingen neemt, een volgzame burger wiens gedrag automatisch is en wordt beïnvloed door de keuzes die zijn omgeving hem voorschotelt.

https://www.youtube.com/watch?v=X6pzXrEBqR0

Spiro Kouras met een wrap-up van de NWO agenda, die met COVID-1984 de globale crisis kreeg waar het al die tijd op wachtte.

Trans-humanistische agenda van het WEF

In Schwab’s dystopia gaat het nog een stap verder met het elimineren van de menselijkheid: mensen zouden beter functioneren wanneer ze meer versmelten met de eerder aangehaalde technologie. In eerste instantie wordt die versmelting verkocht door de lammen te laten lopen en de blinden weer te laten zien, maar de volgende stap is om iedereen letterlijk aan de matrix te hangen. Niet alleen kan men mensen beter monitoren door ze aan Het Systeem te hangen – Elon Musk’s project NeuraLink is hier een mooi voorbeeld van – maar de volgende stap is om ook hun gedachten te registreren en hun realiteit met virtual of augmented reality te beïnvloeden. En dan op zo’n wijze dat men het verschil tussen realiteit en virtueel niet meer kan maken. De Minority Report thought crime is dan niet ver meer (er zijn nu al slimme camerasystemen die aan de hand van lichaamstaal agressie van mensen kunnen voorspellen). De trans-humane agenda is eigenlijk eugenetica 3.0 en verraadt de intenties van Schwab compleet, mocht zijn enge accent dat nog niet weggegeven hebben. Laten we niet vergeten dat eugenetica en de sterilisatieklinieken die in de jaren ’30 in de VS werden opgericht pas in de jaren ’60 van de vorige eeuw werden opgeheven; niet alleen de nazi’s waren hiermee bezig. Dit gedachtegoed is ondergronds gewoon doorgegaan.

Nergens vragen mensen als Schwab zich af of de offers hiervan opwegen tegen het gebrek aan vrijheid en persoonlijke expressie. Nergens geeft hij aan dat hij dit getoetst heeft aan de belevingswereld van normale mensen en hoe zij een betere wereld zien. Nergens vraagt hij zich af of deze middelen en de manipulatie van mens en natuur nu echt de volgende stap zijn in onze gezamenlijke evolutie. En nergens een afweging of de hem zo geliefde Vierde Industriële Revolutie bedoeld is om de mens tot ultieme slaaf te maken van Het Systeem. Het geeft aanleiding tot de zoveelste Bijbelse vergelijking waarin Adam en Eva in perfecte harmonie leven in het paradijs Eden. Een schijnbaar perfecte wereld met dien verstande dat ze zonder het te weten onder de heerschappij van een almachtige god leven, onder zijn voorwaarden en zonder eigen vrije wil. Pas als hun vrije wil en zelfbeschikking wordt gegeven (kennis!) door de slang, worden ze uit het paradijs verstoten door een boze god. Maar ze hebben wel de vrijheid om hun eigen toekomst en wereld in te richten en te leren van de consequenties van hun eigen handelen. Het eeuwige dilemma tussen een schijnbaar perfecte leefwereld zonder vrije keuze of een imperfecte waarbij je zelf over je lot kan beschikken. Mensen als Schwab lijken zichzelf een godcomplex te hebben aangemeten waarin zij voor de mensen een Nieuw Eden willen scheppen en daarom de vrije keuze van de mens af moeten nemen. Net als God de Zondvloed gebruikte om de boel te resetten, gebruikt de NWO kunstmatige rampen om met een ‘schone lei’ te beginnen. Herhaalt de geschiedenis zichzelf..?

Ondertussen, in Nederland…

Ook in Nederland is de agenda van de NWO geland. Misschien nog niet in de heftige mate zoals in China en Australië, maar ook hier spreken de leiders zich uit over hun behoefte aan een nieuwe wereldorde. Hugo de Jonge is samen met o.a. Rutte een typische exponent van de totale dienaar aan de NWO-agenda. Niet alleen door zijn volkomen doorgeslagen coronabeleid dat iedere dag door steeds meer feiten compleet failliet is verklaard, maar ook door zijn monomane en soms psychopathische gedram over vaccinatie en het feit dat we offers moeten brengen en dat tegenspraak en verzet tegen zijn beleid eigenlijk antisociaal is. In zijn recente speech voor de Abel Herzberglezing laat de minister doorschemeren wat zijn echte intenties zijn en welke agenda hij daadwerkelijk dient. Ook hierin weer de verwijzingen naar het “inleveren van persoonlijke vrijheid voor het algehele goed en onderlinge solidariteit” en de noodzaak voor een nieuwe samenlevingsagenda. Een mooi staaltje newspeak voor wat Schwab een “new social contract” noemt: het opgeven van de persoonlijke soevereiniteit voor meer solidariteit en het grotere ‘maatschappelijke doel’. Een holle frase die sterk doet denken aan het neo-communistische gedachtegoed dat we ook in China zien. Dat Hugo hierin de mensen niet vraagt wat zij vinden van zijn nieuwe samenlevingsagenda tekent maar weer de monomane benadering van de man en deze regering. Tegelijk probeert hij de toenemende kritiek op zijn beleid te vertalen naar een bevestiging van zijn gelijk: “zijn al die grote harde woorden niet inderdaad een schreeuw om meer gemeenschapszin …? Is het niet een schreeuw om meer samen en minder alleen?” Hugo vertaalt weerstand op zijn beleid als een roep om meer van hetzelfde en een aanmoediging dat hij nog meer zijn best moet doen om door te drammen. Een briljant staaltje omdraaikunde, zelfhypnose en demagogie. Mao zou trots op hem zijn.

Mark R. die zijn marsorders krijgt van de zoon van Soros…?

En voor de mensen die hoopten dat koning Willem-Alexander de bevolking nog zou redden van de spoedwet en de doorgeslagen politici: think again. De koning zit tot aan de schouders in de NWO, net zoals zijn opa en moeder dat waren. In zijn troonrede van dit jaar sprak hij ook al over multilaterale wereldorde, wat dus niets meer is dan een nieuwe wereldorde. Je moet wat getraind raken in het herkennen van deze newspeak, maar daarna zie je het overal terugkomen. Blijkbaar was het voor de koning niet voldoende dat zijn overgrootmoeder en zijn opa ons land al tijdens de Tweede Wereldoorlog verraden hadden en dus doet hij het nog dunnetjes over. We zijn dus op elkaar aangewezen als het gaat om deze elite en hun zieke agenda het hoofd te bieden.

Geconfronteerd met al deze feiten zien veel mensen hier nog steeds geen kwaad in. Ze denken dat het met de coronacrisis en dit soort rare uitspraken wel allemaal zal loslopen. Ze zitten fout. Het plan van de NWO zit daarvoor veel te goed in elkaar en ze zijn geduldig in hun uitrol ervan. En mensen vergeten snel. Voor alle aspecten van onze samenleving is er een plan gemaakt en onze ‘domme’ politici hoeven deze alleen maar uit te voeren. Volgens sommigen was het echte startsein van de agenda gegeven met de aanslagen op de Twin Towers en het Pentagon, nu 19 jaar geleden. Maar eigenlijk is dit soort controle van alle tijden, alleen zag het er zelden zo onheilspellend uit.

Endgame: Deel IV – fight the power!

  door , ,

Als je het hebt over eugenetica en vaccinatie gaat het ook al snel over de depopulatie-agenda van de NWO. Bij de transitie of de Great Reset gaat men ook uit van minder mensen. Minder mensen betekent een minder zware last op het milieu, de aarde, haar grondstoffen en middelen. Klimaat en CO2-reductie worden ook vaak als argumenten gebruikt om de wereldbevolking in te dammen. Om de totale controle goed uit te kunnen oefenen moeten de mensen geconcentreerd worden in megasteden (of metropolen) waar de controle en het toezicht totaal is. Dat noemen we dan Smart Cities in newspeak. Maar om deze voorwaarde in te kunnen vullen zijn er uiteindelijk ook minder mensen nodig. Bill Gates heeft herhaaldelijk in interviews laten vallen dat hij de wereldbevolking wil reduceren met behulp van vaccinaties, gezondheidszorg en geboortebeperking.

Vaccins lijken een zeer geschikt middel hiervoor, aangezien de grote farmaceutische bedrijven inmiddels ook gevrijwaard zijn van schadeclaims mochten hun snel in elkaar geflanste COVID-1984 vaccins schadelijk blijken te zijn voor de bevolking. Die voorbehouden en disclaimers worden al volop gemaakt. Het risico en eventuele schadeclaims van bijwerkingen door vaccins worden verlegd naar de nationale regeringen die de vaccins aanschaffen voor hun bevolking. Een double whammy: de belastingbetaler betaalt de vele miljoenen voor de aanschaf voor de vaccins maar mag vervolgens ook de rekening oppakken wanneer de vaccins schade voor de volksgezondheid opleveren. En die schadeclaims kunnen enorm oplopen, zoals bijvoorbeeld de beruchte talkpoeder rechtszaken tegen Johnson & Johnson lieten zien. Ondanks die rechtszaken en megaclaims trekken de farmabedrijven toch aan het langste eind. Maar als we specifiek kijken naar schadeclaims inzake vaccinaties, dan is te zien dat er jaarlijks enorme schadevergoedingen worden uitgekeerd aan mensen die schadelijke gevolgen ondervinden van vaccins. Deze claims halen zelden het nieuws, maar verraden wel dat er het nodige aan de hand is met vaccins. In de VS werd in het laatste decennium ieder jaar meer dan 200 miljoen dollar aan schadevergoedingen uitgekeerd (vanaf 1989 bijna 4,5 miljard dollar in totaal). Ook het aantal claims is in de jaren na 2015 meer dan verdubbeld, waarbij de vaccins met de meeste claims respectievelijk de DTP-cocktail, influenza en MMR (mazelen, bof, rode hond) zijn. De meeste claims zijn ongespecificeerd.

https://youtu.be/4vzFeiKH1jQ

Vaccin-, gezondheids- en klimaatdeskundige en toekomstige Antichrist Bill Gates over het reduceren van de wereldbevolking met 10-15%. De mensen zijn slechts een getal in een simpele berekening.

Multinationals, ngo’s en supranationale overheden spelen schaak op hoog niveau en hebben onuitputtelijke middelen. Het duurt vaak even voordat op lager niveau duidelijk wordt wat de gevolgen zijn, maar die gevolgen zijn ondanks de gelikte marketing vaak niet best. En op het eerste gezicht klinkt het allemaal progressief en wereldverbeterend, totdat je er achter komt dat mens en gemeenschap niet meer centraal staan. Steeds meer zeggenschap van de lokale gemeenschap en het individu moeten worden geslachtofferd om de wereldwijde agenda door te kunnen voeren. Dat begint met het zagen aan de wortels van wet- en regelgeving, lokale bestuurlijke macht en het zelfbeschikkingsrecht van de burger. In het begin wordt het gebracht als een innovatie of manier om je leven makkelijker te maken. Maar net zoals het gratis is om gebruik te maken van de social media platforms, betaal je met jouw gegevens en privacy. Niet alleen gebruiken ze het om meer spullen aan je te verkopen, maar gaandeweg betaal je een ultieme prijs doordat je vrijheid steeds meer wordt ingeperkt.

Verdeel & heers door versterken tegenstellingen

De COVID-1984 is op dit moment één van de belangrijkste instrumenten om de NWO-agenda vooruit te duwen. Maar op één paard wedden is niet iets wat de NWO doet en dus zien we op dit moment over de hele wereld een algehele staat van onrust en onderlinge twist. Hoewel de MSM in Nederland er (zoals altijd) weinig tot geen aandacht aan besteedt, lijkt het erop alsof in sommige delen van de wereld de apocalyps is uitgebarsten. In de VS branden de grote steden door rellen die door de MSM als zogenaamde vreedzame BLM en Antifa protesten worden verkocht. Grote steden als New York en LA maken een ware exodus mee van de welgestelden en de gegoede middenklasse, omdat ze vrezen dat dit het begin van het einde is. De verkiezingen die in aantocht zijn versterken dit alleen maar, omdat men vreest voor meer burgerlijke onrust als de verliezende partij de uitslag van de verkiezingen niet accepteert. Maar ook in Europa zien we de onrust toenemen. In Zweden nemen de tegenstellingen tussen bevolkingsgroepen steeds meer toe en met name tussen mensen met een immigratieachtergrond en de autochtone bevolking. Zozeer, dat ook de lokale MSM niet meer kan ontkennen dat er ernstige maatschappelijk problemen zijn. De ongecontroleerde immigratie van vluchtelingen zorgt in heel Europa voor problemen en groeiende tegenstellingen onderling. Het feit dat de enorme vluchtelingenstromen vaak het gevolg zijn van eerdere westerse inmenging in deze kwetsbare landen, blijft in media en politiek compleet onbesproken.

Ook in Nederland zien we de groeiende tegenstellingen tussen verschillende bevolkingsgroepen. De hele discussie omtrent BLM en racisme ondermijnt de sociaal-maatschappelijke structuur van onze gemeenschap en zet niet aan tot meer wederzijds begrip maar tot meer tegenstelling en haat. Door het onder druk zetten van lokale tradities probeert men tegenstellingen te versterken en de sociale cohesie te ondermijnen. Hetzelfde geldt voor de compleet uit de hand gelopen genderdiscussies die lijnrecht ingaan tegen biologische feiten en gender reduceren tot een sociaal construct en uiteindelijk een persoonlijke keuze. Ook hier zien we uiteindelijk geen fundamentele discussie over dit onderwerp, maar dat de discussie vooraf al gekaapt wordt door partijen die over elkaar heen struikelen om zo politiek-correct mogelijk te mogen zijn. Inhoudelijke kritiek op het onderwerp wordt direct uitgelegd als discriminatie of ‘onderdrukking van het patriarchaat’. Een beetje zoals kritiek op de Israëlische regering standaard wordt uitgelegd als antisemitisme. De dooddoener voor iedere inhoudelijke discussie.

Los van de inhoud en waar je staat in deze discussies, als je het van een afstand bekijkt kan je er niet meer omheen dat al deze gebeurtenissen bedoeld zijn om te destabiliseren en samenlevingen te ontwrichten. De timing van dit alles is geen toeval meer. Door bevolkingsgroepen tegen elkaar op te zetten zal er minder weerstand zijn bij het invoeren van de agenda. De eenheid om hier gezamenlijk tegen op te treden ontbreekt en men is meer met elkaar bezig dan de toenemende erosie van onze vrijheden en zelfbeschikkingsrecht. Ondertussen wordt de crisis ook handig gebruikt om ellende die in het verleden is aangericht ongezien op te ruimen, zoals het compleet uit de klauwen gegroeide schuldensysteem en de onhoudbare financiële sector die eraan vast hangt. Een economische meltdown was slechts een kwestie van tijd, maar het ultieme excuus is nu gevonden. Omdat er al decennialang aan de agenda is gewerkt is het tempo van de uitrol ook hoog. Dat maakt dat er tegen in opstand komen lastig is, zeker als de eenheid onder burgers ontbreekt en politici niet weten wat te doen – of erger – de agenda actief dienen.

https://www.youtube.com/watch?v=TGuYHad6RUg

Jerry Day vertelt haarfijn hoe de fake COVID-1984 crisis onder andere als excuus wordt gebruikt om het failliete financiële schuldensysteem op te blazen en het geld omhoog te laten vallen.

Hoewel deze zaken van bovenaf door globale machten worden gecontroleerd, is het zaak om te kijken hoe dit lokaal uitpakt. Wanneer we signalen horen dat onze pensioenen onder druk staan, we meer moeten vergroenen, van het gas af moeten of dat bepaalde wetgeving onder druk van Europa aangepast moet worden ‘om in de pas te lopen met de andere lidstaten’ moeten er direct alarmbellen afgaan. Niet alle progressie is er namelijk op geënt om ons verder te brengen. Het meeste is erop ingericht om de burger in de permanente staat van onrust te houden, want vanuit angst ben je geneigd de slechtste (lees: de makkelijkste) beslissingen te maken. Passief blijven toekijken is er niet meer bij: dit waait niet over of zal drastisch veranderen wanneer er een andere politieke partij aan de macht komt. Ondanks de verkiezingsretoriek dienen alle gevestigde partijen de agenda. En invloedrijke dissidenten die mogelijk de uitvoer van de agenda bedreigen worden of omgeturnd of uiteindelijk kaltgestellt. Letterlijk. Pim Fortuyn is daar het bewijs van.

We are the media!

Wat rest is de ogen en oren goed open houden en gezamenlijk of individueel daar de invloed uitoefenen waar dit het meest effectief is. Dat betekent dus niet alleen vanuit de luie stoel het ermee oneens zijn door online petities te ondertekenen of kritische social media posts te liken. Het betekent de straat op gaan, goed om je heen kijken naar wat er gebeurt. Het actief ondersteunen van lokale initiatieven die wel de mens en gemeenschap voorop stellen en daar horen soms ook demonstreren en protesteren bij. De meeste MSM hebben compleet afgedaan en daarom is het zaak om onafhankelijke media te vinden – en te ondersteunen! – die wel een gewogen en eerlijk beeld brengen van de issues die ertoe doen. Goede journalisten die aan waarheidsvinding doen zijn er nog steeds, maar vinden binnen de MSM geen plaats meer. Ondersteun ze daar waar mogelijk of draag bij aan hun onderzoek. Ga in gesprek met de mensen om je heen en deel je twijfel over bepaalde zaken en de alternatieve informatie die je hebt, zodat ook zij een gewogen afweging kunnen maken. Probeer invloed uit te oefenen op lokaal bestuur, ook door bestuurders bij te brengen dat ze (vaak onbewust) een uiteindelijk onmenselijke agenda uitvoeren. Sommige lokale bestuurders zijn gevoelig voor een goed onderbouwd verhaal waar een flink aantal mensen voor staan. Maak gebruik van je spreekrecht bij gemeenteraadsvergaderingen of het spreekuur bij bestuurders. Bereid je goed voor en probeer lokale bestuurders en politici te overtuigen dat ze soms initiatieven ondersteunen die uiteindelijk niet het beste voor hebben met hun gemeenschap. Uiteindelijk gaat het ook om hun bestaansrecht. Zodra de NWO haar agenda uitrolt zitten zij immers zonder baan en krijgen ze hun marsorders van ver weg.

Als laatste nog iets over de mensen en organisaties achter de NWO. Zoals in Deel I aangegeven is kun je online veel vinden over wie hier nu deel van uit zouden moeten maken. Een aantal organisaties als het World Economic Forum, de Rockefeller Foundation, WHO en de VN zijn duidelijk zichtbaar en drijvende krachten achter deze Nieuwe Wereldorde. Veel hiervan blijft in nevelen gehuld, maar het is wel duidelijk dat deze mensen en organisaties een heel ander wereldbeeld hebben dan de meeste normale mensen. Soms grootgebracht in een achtergrond van veel rijkdom, macht en privilege wat weer zorgt voor een totaal andere kijk op de medemens en de wereld. Ergens logisch, want deze mensen zijn in staat echte invloed uit te oefenen met hun connecties en middelen. Dat is wat anders dan ongeveer twee keer in de vier jaar een stembiljet mogen invullen. Wie het allemaal ook zijn en welke positie ze ook hebben in het geheel, de belangrijkste eigenschap is dat hun invloed en macht zich grotendeels onttrekt aan het democratisch proces. Uiteindelijk zorgen ze er wel voor dat hun doelen gelegaliseerd zijn en verankerd worden in het beleid van landen, maar de weg naar die doelen toe komt niet tot stand in gesprek met het volk. De vrije keuze ontbreekt. De politici die van hen hun marsorders krijgen (en soms onderdeel uitmaken van de clubs) zorgen ervoor dat de NWO agenda prevaleert.

In de tijd dat monarchen nog de ultieme heersers waren, waren de verschillen tussen de elite en het klootjesvolk enorm. In die tijd was het grote verschil niet alleen de rijkdom, maar met name de overdaad aan kennis die de elite bezat. Nog steeds bezit de NWO onuitputtelijke middelen, maar lijkt er op het gebied van kennis wel een verschuiving te zijn gekomen. Ja, veel geld koopt veel kennis, maar tegenwoordig hebben we meer toegang tot informatie en kennis dan ooit tevoren. Gekoppeld aan het feit dat de ‘normale’ mensen nog ruim in de meerderheid zijn, geeft dit zeker een kans om de NWO en hun plannen het hoofd te bieden. Makkelijk zal het niet zijn, maar onmogelijk ook niet. Het alternatief is totale slavernij in een onmenselijke wereld.

De Zes Fasen van het Kaltstellen

  door ,
Ghandi

Het stigmatiseren van mensen met een opvatting die afwijkt van de gangbare standpunten over een zeker onderwerp, is tegenwoordig niet van de lucht. In het huidige tijdperk van censuur en propaganda, bestaan er bepaalde narratieven. Wat afwijkt van die narratieven wordt vaak als suspect of onzin aangemerkt. Of erger: complottheorie. Of dit nu gaat over het klimaat, corona, migratie, MH17, president Trump of oorlogen zoals die in Syrië; het gaat om de onderwerpen waar onze mainstream media (MSM) eenzijdig over rapporteert. Eenzijdig als in ‘volgens één denkbare narratief’ zonder nuance of breder perspectief. Afwijkende en veelal kritische meningen van ‘de vrije denker’ zijn bedreigend voor een dergelijke narratief. Het zou de bevolking aan het denken kunnen zetten en zo verliest de MSM het vertrouwen van de burger. En in het ergste geval stort de narratief in elkaar. De MSM heeft zich steeds meer als poortwachter opgeworpen om narratieven zorgvuldig te regisseren en onwelkome visies daarop kalt zu stellen. Dit gebeurt vaak via een zestal fases.

Zoals Mahatma Ghandi ooit zei: First they ignore you, then they laugh at you, then they fight you, then you win. Dat zou een wenselijk scenario zijn als die uitkomst vast staat.

Fase 1: Negeren

Wat wij als tendens kunnen waarnemen in de behandeling van mensen met een kritische mening ten aanzien van een bepaald narratief, is dat zij in eerste instantie worden genegeerd. Ze krijgen geen podium in de media en er wordt niet naar een toelichting of onderbouwing van hun standpunten gevraagd. Alsof er een omerta heerst onder de MSM-journalisten.

Wanneer een afwijkende mening of theorie tractie krijgt onder een iets groter publiek, dan wordt het serieus. Er moet iets mee gedaan worden, want eenvoudigweg blijven negeren, is als een onbehandelde wond. Die gaat ontsteken. En stinken. Nu breekt een moeilijke fase aan voor de narratief controlerende machten zoals de MSM. Je wil nog steeds geen afwijkende berichten voor het voetlicht brengen, maar je wilt ook niet een inhoudelijk debat over het onderwerp. Het blijft immers een eenzijdige narratief die ondersteund moet worden, en de achilleshiel van een narratief is vrijwel altijd de inhoud. Een open en inhoudelijk debat moet zo lang mogelijk worden vermeden.

Fase 2: Ridiculiseren

The weapon of choice na de negeerfase om kritiek te smoren, is in veel gevallen het ridiculiseren van de betreffende vrije denker. Met een vileine ondertoon wordt geprobeerd de lachers, dus ook de believers van het narratief, op de hand te krijgen. Dit gaat in veel gevallen samen met het stigmatiseren van de vrije denker of inhoudelijk specialist. Zijn of haar achtergrond wordt ter discussie gesteld, er wordt twijfel gezaaid over de deskundigheid, en zijdelings worden fragmenten van het pleidooi uit verband getrokken. Een voorbeeld hiervan is Willem Engel, die kritisch is tegen de coronamaatregelen die onze overheid ons oplegt. Hij wordt geridiculiseerd in de media als dansleraar alsof hij geen verstand van zaken zou hebben. Hij heeft inderdaad een dansschool, maar wat veelal wordt weggelaten, is dat hij promovendus was in de biofarmaceutische wetenschappen en jarenlang wetenschappelijk onderzoek heeft gedaan. Nogal relevant gezien het thema. Een ander voorbeeld is de onderzoeksjournalist Max van der Werff, die zijn tanden heeft gezet in het MH17-dossier. Hij heeft al talloze onthullingen gedaan die de door de MSM geadopteerde Bellingcat narratief onderuithalen over de toedracht van de ramp. Zo heeft hij zelfs afgedwongen dat onterecht verdachte mensen niet vervolgd worden. Max is enige tijd geleden nog weggezet als “nuttige idioot” en “Kremlintrol” omdat zijn onderzoeksresultaten niet in de richting van Rusland wijzen.

Fase 3: Framen

Als ridiculiseren niet voldoende is, of het effect ervan is uitgewerkt en de vrije denker nog steeds publiek heeft, wordt de persoon in kwestie in een kwaad daglicht gezet en geassocieerd met het grote kwaad. De opvattingen van de persoon worden dan bijvoorbeeld vergeleken met extreemrechts. Het publiek wordt hier met een decennia-oude truc bediend die in de psychologie de identificatiereflex wordt genoemd. Dit is het verschijnsel dat ideeën en standpunten geïdentificeerd worden met de persoon of groep die ze uitdraagt. In dit geval wordt het echter omgekeerd toegepast. De lezer die de afwijkende standpunten van de vrije denker in eerste instantie plausibel vindt en open staat voor een debat hierover, wil zich niet identificeren met de persoon of groep waarmee zijn standpunten worden geassocieerd. Om een voorbeeld te noemen: Als Thierry Baudet een inhoudelijk standpunt heeft over energievoorziening, en hij wordt vervolgens als extreem rechts-populistisch geprofileerd in de media, dan deinst het publiek terug om Baudet’s standpunt te delen. Dit terwijl het standpunt op zich inhoudelijk valide kan zijn. Maar nee, men wil niet geassocieerd worden met extreemrechts.

Een ander voorbeeld is te vinden in de klimaatdiscussie. Een hype waarbij de massa wordt geprogrammeerd dat CO2 schadelijk is, wij als burger invloed hebben op het klimaat en het uitgangspunt dat een klimaat überhaupt niet veranderlijk mag zijn. Personen die zich sceptisch uitlaten over de klimaathysterie, worden weggezet als “klimaatontkenner”. Dit terwijl er meer dan voldoende wetenschappelijke onderbouwingen zijn dat antropogene (= hoofdzakelijk door de mens veroorzaakte) klimaatverandering geen exact gegeven is, maar een zwaar gepolitiseerde consensus. Toegegeven, fase 2 en 3 lopen soms in elkaar over en dat is in dit voorbeeld ook waar te nemen. Wat onderscheidend is, is de ondertoon die klimaatontkenner heeft. De toevoeging  “ontkenner” heeft een donkere ondertoon wegens het eerdere gebruik in “Holocaustontkenner”. Ook hier wordt misbruik gemaakt van de omgekeerde identificatiereflex.

Fase 4: Censuur

Als de voorgaande fasen niet hun werk gedaan hebben, zit er niets anders op dan de vrije denker of theorie te censureren. De aanwas van mensen die de alternatieve meningen en ideeën steunen moet gestopt worden. Anno 2020 begeven wij ons steeds vaker deze fase, gezien de geïnstitutionaliseerde censuur die wij waarnemen op mediakanalen als Youtube, Linkedin, Facebook en Twitter. Een voorbeeld hiervan is het schandaal rondom Obamagate. Wanneer je nu zoekt op #Obamagate op Twitter, tref je geen zoekresultaten aan, terwijl daar meermalen per minuut nieuwe tweets onder verschijnen. Ook onze MSM zwijgt in alle toonaarden hierover, terwijl dit enorm groot nieuws is. Minimaal van de orde Watergate Schandaal.

#Obamagate levert op Twitter geen enkel resultaat op. Dit terwijl er enorm veel over geTwitterd wordt. Pure censuur dus.

Fase 6: De heksenjacht

De laatste fase is er eentje waarvan ik hoop deze nooit mee te hoeven maken. Dit zou betekenen dat ook aan een aantal andere voorwaarden is voldaan. Een machtsgreep, buitenwerking stellen van de grondwet, de noodtoestand en alles wat er verder bij hoort zoals wij in de Kristalnacht hebben gezien. De vrije denkers die een bedreiging vormden voor de narratieven zijn vogelvrij en worden gearresteerd. Kaltgestellt. De grote angst hier, is dat er aan een aantal voorwaarden al is voldaan en andere in de maak zijn…

Fase 5: De provocatie

De oplettende lezer heeft al vastgesteld dat fase 5 en 6 zijn omgedraaid. Dit heeft een reden. De heksenjacht gaat pas van start na een grote gebeurtenis of een provocatie. Een rijksdagbrand, een 9/11, een kleurenrevolutie zoals Maidan in Oekraïene, of de situatie zoals wij die nu in Wit-Rusland zien. We noemen dit soort georkestreerde of ‘geholpen’ gebeurtenissen ook wel false flag operations. Hierbij worden schokkende gebeurtenissen, al dan niet geregisseerd of geholpen, gebruikt als excuus om draconische maatregelen in te voeren om herhaling van die gebeurtenis te voorkomen. Meestal luidt dit een inperking van burgerrechten en -vrijheden in die na het verstrijken van het gevaar nooit teruggedraaid worden. Tegenwoordig noemen we dit in newspeak het “nieuwe normaal”.

In het heden zien wij de eerste vier fases dagelijks om ons heen, bovendien over meerdere onderwerpen. Het is de vraag of fase 5 in werking treedt en daarmee fase 6. Dan zijn wij slechts een provocatie verwijderd van een gitzwart scenario.

De opkomst van alternatieve media

  door , ,
Alt media

Waar we eerder aangaven dat de MSM moreel op sterven ligt en grotendeels is verkocht aan de belangen van het grootkapitaal, zie je dat alternatieve mediabronnen en waarheidsvinders opstaan. Het is een logische tegenreactie op de censuur en onwaarheden die steeds meer worden verspreid door de MSM en de onderdrukking van discussies op de grote social media platforms. Het feit dat dit nu veel sterker is dan toen ik zelf in 2005 (met Zapruder Inc.) aan alternatieve waarheidsvinding begon, laat wel zien hoe erg het nu gesteld is met de vrijheid van woord en gedachte. Gelukkig valt er in Nederland nu het nodige te kiezen en de kwaliteit is in een paar gevallen ook nog goed te noemen. Zeker als je de beperkte middelen van deze alternatieve media in aanmerking neemt.

Vroeger was het… anders

In het buitenland – en met name in het Engels – is de keuze al jaren ruim voorradig. In Nederland was dat tot voor kort beperkter. 15 jaar geleden moest je het doen met blogs van eenlingen of kleine groepjes: Dit Kan Niet Waar Zijn, Zapruder Inc., Daan de Wit, Stan van Houcke en zelfs Niburu. Daarvoor had je ietwat obscure internetpagina’s zoals Kleintje Muurkrant (met vaak brisante informatie). Inmiddels zie je een stap vooruit als het gaat om professionelere en beter uitgeruste platforms. Met de grotere adoptie van platforms als YouTube en Twitter, is hun bereik nog groter geworden. Zoals gezegd lijkt de behoefte nu des te groter nu het steeds meer opvalt dat TV, radio en kranten niet meer in de behoefte voorzien van de kritische burger die ook van het internet heeft gehoord.

Hoewel ze al een aantal jaren bezig zijn, laat Café Weltschmerz de laatste tijd van zich horen met interessante interviews en reportages. Ze behandelen een breed spectrum van onderdelen en zaken die door de MSM onderbelicht blijven. Dat is de MSM ook opgevallen en die voelen de concurrentie blijkbaar, want in een recent artikel van de Volkskrant stond een lelijke sneer over neonazi’s die niet van de oprichter afkomstig was. Ook Blue Tiger Studio timmert de laatste tijd aardig aan de weg met een formule die lijkt op die van Café Weltschmerz.

Sterk interview door Blue Tiger Studio met Viruswaanzin-voorman, Willem Engel. Aan dit soort goede, genuanceerde en verkennende gesprekken ontbreekt het node op de Nederlandse TV.

Dat de coronacrisis deze platforms een enorme boost heeft gegeven, valt niet te ontkennen. Daar waar de MSM hoofdzakelijk de propaganda van de politiek en de commerciële belangen roeptoetert, bieden deze en andere platforms het broodnodige tegenwicht voor de kritische nieuwsconsument. Ook kleinere initiatieven doen van zich spreken, zoals de indringende maar sympathieke Flavio Pasquino die mooie 1-op-1 reportages maakt in zijn auto. En recent rapper Lange Frans, die zijn extra gedwongen vrije tijd omzette in een podcast met een leuke energie en een paar veelbelovende gesprekken. En zo poppen er steeds meer kleine en grotere initiatieven op.

https://youtu.be/Waqbuy2wpAs

Flavio Pasquino in gesprek met hoogleraar filosoof René ten Bos over de coronacrisis

Deze mediaplatforms moeten het met minder geld en netwerk doen en zijn als zodanig geen concurrent voor de publieke en commerciële mediakanalen. Maar als het gaat om waarheidsvinding, kritische vragen stellen maar bovenal een open en breed gesprek houden, waarbij het hele spectrum aan bod komt, ben je hier een stuk beter bediend. Ze staan dichter bij de mensen en hun zorgen en doordat er (nog) geen grote commerciële belangen spelen zijn ze vrij om hun eigen pad te verkennen. Ze zijn in ieder geval een welkome frisse wind in deze donkere tijden. Volg ze en ondersteun ze daar waar mogelijk!

Het vrije denken en de media – Deel 3

  door , ,
Censuur

De vorige twee delen (Deel 1 & Deel 2) zijn gewijd aan censuur, propaganda en de constructies en institutionalisering die worden toegepast door de overheden. Hierbij blijft de vraag openstaan: Welke agenda zit hierachter? Voor sommige onderwerpen ligt die vraag meer voor de hand dan andere. Dit geldt uiteraard voor iedere machinatie die wij in constructies en institutionalisering (legitimering) van mediabronnen kunnen herkennen. In dit derde deel over het vrije denken en de media wordt in de eerste plaats aandacht besteed aan een actueel onderwerp dat eenieder treft: Corona. Hoe kan het ook anders?

In het najaar van 2019 werd China en kort daarna de hele wereldbevolking geconfronteerd met een nieuw virus: Het SARS-CoV-2 ofwel het Coronavirus. Het bleek een zeer besmettelijk virus dat de luchtwegen aantastte, en als wij de berichten in de media moesten geloven, was het ook nog eens uitzonderlijk gevaarlijk. Toen binnen enkele maanden het virus in vrijwel alle uithoeken van de wereld opdook, kreeg het virus de status pandemie. De informatievoorziening die daarop volgde was beangstigend voor de burger, want er vielen veel slachtoffers, maar bovenal was de informatievoorziening soms tegenstrijdig en verwarrend.

Geneesmiddel of vaccin

In het tijdperk van een pandemie wordt naarstig gezocht naar een geneesmiddel of vaccin dat ons als wereldburger zou kunnen beschermen tegen de gevolgen van besmetting. Kort na de intrede van corona waren de grote farmaceutische bedrijven gestart met het ontwikkelen van een vaccin dat een preventieve werking zou hebben. Opvallend hierin was dat invloedrijke miljardairs als Bill Gates ten tonele verschenen met vurige pleidooien over de noodzaak van een vaccin. Inderdaad, niet een geneesmiddel, maar een vaccin. De eerste die de Holy Grail zou vinden, heeft letterlijk de wereld aan zijn voeten. Zonder twijfel kunnen wij vaststellen dat hier grote financiële belangen achter schuilgaan.

Vragen die dit oproept, leiden tot veel discussie. Staat de financiële druk die wordt uitgeoefend op de ontwikkeling van een vaccin niet de zoektocht naar een geneesmiddel (medicijn) dat curatief werkt in de weg? Vaccinatie heeft immers bekende nadelige effecten op de gezondheid. Zouden de investeerders in vaccins niet de overheden zelf moeten zijn in plaats van de nouveau riche miljardairs? Genoeg stof tot discussie en een aanloop naar de gebeurtenissen die volgden.

Al vroeg in het pandemische stadium van corona verschenen berichten in de media dat een circa 50 jaar oud malariamedicijn ook werkzaam is tegen Covid-1984. Diverse berichten van artsen die het middel hadden toegepast op besmette patiënten, rapporteerden hun succes. Voorbeelden van deze artsen zijn Vladimir Zelenko, Didier Raoult en de Nederlandse Rob Elens.

Huisarts Rob Elens sprak zich als eerste onomwonden uit over de werkzaamheid van hydroxychloroquine (HCQ) . Hij werd direct verguisd, maar krijgt steeds meer bijval uit de wetenschappelijke en medische hoek.

Noodzakelijk bij deze behandeling was behandeling in het vroege stadium van Covid-19 zou plaatsvinden, ongeveer in de eerste week dat de patiënt ziekteverschijnselen heeft. De zogenaamde ‘viral load’ is dan nog laag en de patiënt heeft dan nog niet de mogelijk zware symptomen. Daarnaast was het van belang dat dit medicijn, Hydroxychloroquine ofwel HCQ, werd vergezeld door zink en een antibioticum. Deze behandeling is inmiddels bekend onder de naam: Zelenko protocol. De patiënt krijgt de drie genoemde stoffen in pilvorm gedurende vijf dagen toegediend, en is vervolgens zo goed als genezen. De klinische resultaten waren verbluffend.

Constructies en institutionalisering

Over Covid-19 is de nodige propaganda waargenomen in de pers, en tevens een niet eerder in de moderne tijd waargenomen schaal van censuur. Veel berichten en YouTube filmpjes van artsen die pleitten voor het Zelenko protocol, werden direct verwijderd. Anderen pas nadat een zekere click drempel werd overschreden. Voor de iets meer dan gemiddeld geïnformeerde burger moet de desinformatie over Hydroxychloroquine zijn opgevallen.  Recent gebeurde dit bij een video van een aantal artsen die een persconferentie hielden

De inmiddels beruchte video waarin een aantal dokteren “America’s Frontline Doctors” in Washington D.C. hun mening gaven over de coronacrisis en hoe de medische wereld ermee omging. De video werd ruim 17(!) miljoen keer bekeken voordat ze door alle social media platforms werd geband. Ook werd hun website uit de lucht gehaald.

Interessant werd het, toen er een publicatie in het gerenommeerde medisch-wetenschappelijk tijdschrift The Lancet verscheen over een studie met HCQ op gehospitaliseerde patiënten. De studie was uitgevoerd door een bedrijf met kort voor deze studie slechts één medewerker: Surgisphere.

Er was gerommeld met data die niet openbaar werd gemaakt, positieve reviews over eigen werk werden geschreven op Amazon onder valse namen van medici, en naar later bleek, bestond Surgisphere uit één arts die al de nodige smet op zijn blazoen had, en enkele burgers, waaronder een professioneel naaktmodel. De snelheid waarmee de WHO haar verdere onderzoeken naar HCQ-behandelingen staakte, moet toch ook de nodige argwaan hebben gewekt, zeker gezien het feit dit is gebeurd op basis van het Surgisphere onderzoek. Na een storm van kritiek uit de medische wereld, werd het The Lancet iets te heet onder de voeten, en werd de publicatie van Surgisphere teruggetrokken. Het bedrijfje is inmiddels opgeheven.

Kort na het Surgisphere “onderzoek” verscheen een nieuwe studie in The Lancet over HCQ, dit keer uitgevoerd in het Verenigd Koninkrijk door het instituut Recovery. Ook deze studie was op uitsluitend gehospitaliseerde patiënten uitgevoerd, dus sowieso zinloos omdat het Zelenko-protocol voorschrijft om dit uitsluitend op patiënten toe te passen die in het eerdere stadium van de ziekte verkeren. Dit Recovery onderzoek bleek bovendien uit het handboek te komen van Josef Mengele, aangezien de patiënten een dodelijke hoeveelheid HCQ (twee gram binnen een etmaal) toegediend hadden gekregen.

Ook deze studie vond zijn weg naar The Lancet, waarna dit evenals eerder bij de Surgisphere studie, gretig werd overgenomen in de main stream media. Saillant detail hierbij is dat de Recovery studie mede werd bekostigd door Bill Gates. De man die gezien zijn investeringen een groot belang heeft bij de ontwikkeling van een vaccin, en des te minder bij een bestaand effectief geneesmiddel als HCQ.

Wat wij hier hebben waargenomen, is dat twee dubieuze studies met grote funding zijn uitgevoerd op een verkeerde toepassing van HCQ in zelfs levensgevaarlijke dosering. De resultaten van de studie vonden in zeer korte tijd hun weg naar een geaccrediteerd en respectabel medium: The Lancet. Vervolgens publiceerden de MSM massaal dat HCQ niet werkt, en staakte de WHO alle andere studies naar HCQ voor Covid-19. Het gevaar leek geweken voor de vaccinmakers.

In Deel 1 en Deel 2 is aan de hand van voorbeelden over de MH17- en OPCW-gebeurtenissen uiteengezet hoe propaganda constructies heden ten dage worden toegepast. De MSM heeft een impliciet geaccrediteerde bron nodig, in dit geval is The Lancet hiervoor gebruikt. The Lancet publiceert over het algemeen alleen onderzoeken van een zeker wetenschappelijk niveau. Uiteraard is The Lancet een commerciële onderneming, dus als er genoeg wordt betaald voor een publicatie, zal hier ook een onderzoek als dat van Surgisphere een kans maken. De bron van het eerste HCQ-onderzoek was ditzelfde Surgisphere. Had kort tevoren een start gemaakt in dit veld met groot budget, met een onderzoek dat de narratief ondersteunt dat de bedreiging van de vaccinatiebusiness moest stoppen. En via The Lancet zouden de resultaten hun weg wel weer vinden naar de MSM. Een handig soort ‘haasje over’ dat we steeds meer zien.

Zie je de parallel met Bellingcat dat twee dagen voor de MH17-ramp werd opgericht met veel geld?

Blijf jezelf goed informeren, en bovenal: blijf gezond!

Klik hier voor Deel 1
Klik hier voor Deel 2

De verborgen agenda achter COVID-1984

  door , ,
Scandemic_Malieveld (eigen foto)

De laatste weken krijg ik van verschillende mensen steeds vaker de vraag: “wat zou er nou achter deze coronacrisis zitten?” Dit zijn doodnormale mensen, afgezien van het feit dat ze op hun manier kritisch kijken naar de gebeurtenissen in de wereld. Ze zien de inconsistentie en de bizar draconische maatregelen van onze en andere overheden en vragen ze af of er nog wat anders achter zou zitten. Zodra ze merken dat ik *kuch* “coronakritisch” ben vragen ze meteen of er toch niet een achterliggende agenda achter zit. Heb je even??

Een beetje kritisch mens ziet dat er het nodige niet klopt aan deze bizarre crisis waarin we met z’n allen zijn beland. Voor mensen die deze discussie nog willen voeren met anderen, kijk dan hier. Van de vreselijke pandemie die ons werd voorgespiegeld begin dit jaar is geen sprake gebleken en toch blijft de overheid halsstarrig vasthouden aan allerlei beperkende maatregelen. En niet alleen in Nederland. Ook in de rest van Europa en de wereld zien we de krampachtige maatregelen, terwijl de sterftecijfers deze paniek niet ondersteunen. Door het ongekende offensief van de MSM en regering, waarbij er duidelijk één zeer eenzijdige narratief aan de burger wordt voorgeschoteld, weten veel mensen niet meer wat te denken. “Ze zouden er toch niet over liegen, als het niet zo was?” “Ik hoorde dat er toch weer veel besmettingen waren” en wat je ook veel hoort is “Ik weet het niet, maar liever het zekere voor het onzekere”. Want dat zijn veel mensen als het om dit onderwerp gaat: onzeker.

Complotten bestaan wel degelijk. Echt

De mensen die zich wat breder informeren dan via de standaard media krant en TV, voelen nattigheid en informeren zich verder via social media en internet. Ze kunnen de cijfers niet rijmen met de maatregelen, hebben het idee dat de coronacrisis opgeklopt is en vragen dus wat er nou echt achter zou kunnen zitten. Dat is een complexe vraag die niet makkelijk te beantwoorden is. Ze vermoeden een complot, maar durven dat niet hardop uit te spreken. Als één van de medeoprichters van Nederlands eerste echte conspiracy blogs in 2005-2006, Zapruder Inc., denk ik wel een beetje verstand te hebben van complottheorieën. Ik heb heel veel verhalen die ooit als complot werden weggezet later als feit zien worden vastgesteld. Ontelbare. Probleem alleen is dat mensen vaak weinig oog hebben voor de uiteindelijke waarheid als die boven tafel komt. Of het nou de valse voorwendselen zijn waarmee de VS destijds Irak binnenviel, het Iran-Contra schandaal, de leugen rondom de vermeende gifgasaanval van Assad in Douma of recent Obama Gate – wat glashard wordt genegeerd door onze MSM. Werd in het begin allemaal weggezet als complot, later gewoon keiharde realiteit. Maar mensen vergeten snel en de media heeft er te weinig aandacht voor.

Als het om dit soort situaties gaat waar er een hele grote, ingrijpende gebeurtenis plaatsvindt waar iedereen mee bezig is, maak ik zelf graag de vergelijking met een goochelaar: als die een truc doet dan leidt hij je af met zijn rechterhand om vervolgens ongezien met zijn linkerhand iets uit zijn zak te pakken. De coronacrisis is die rechterhand en we kijken er allemaal ademloos naar. Ondertussen werkt de linkerhand overuren.              

Terug naar wat er nou achter de coronacrisis zou zitten. Ik geef dan aan dat er twee denkrichtingen zijn: de crisis is compleet kunstmatig en verzonnen door een groep machtige mensen in samenwerking met regeringen of de crisis is natuurlijk ontstaan en door veel machthebbers meteen handig gebruikt en wordt verder actief in stand gehouden. In het laatste geval is er is een bekend gezegde dat stelt “never let a good crisis go to waste”. Politici en beleidsmakers zijn hier doorgaans goed bekend mee. Bepaalde crises zijn in het verleden gebruikt om het bestuurlijke mandaten verder op te rekken, waarbij je je soms kunt afvragen of de medicijn erger is dan de kwaal. Denk aan verdere inperking van de privacy, sleepwetten en toenemend cameratoezicht, allemaal in de naam van de bestrijding van criminaliteit of terrorisme. In het geval van de eerste denkrichting is het meer sinister en zit er een vooropgezet plan achter.

World Economic Forum (WEF)

In de slipstream van de coronacrisis zie je zoveel heleboel bijzondere en rare dingen gebeuren, dat het er wel op lijkt dat de crisis goed benut wordt. Sommigen beweren dat het op veel vlakken een economische reset is, waarbij een groot deel van het MKB wordt weggevaagd ten gunste van de grote corporate bedrijven. Er valt wat voor te zeggen, want de grote online bedrijven hebben in korte tijd nog meer gewonnen op de kleinere fysieke winkels die toch al onder druk stonden. Veel kleine ondernemers hebben hun business zien imploderen en moeten noodgedwongen bij de staat aankloppen, terwijl de miljardairs alleen maar rijker zijn geworden. Het Word Economic Forum heeft het zelf over de Great Reset (check het dystopische filmpje), waarbij de wereldeconomie compleet hervormd moet worden. Het WEF is een schimmige club die veel machtige mensen en beleidsmakers jaarlijks naar hun bijeenkomsten in Davos weet te lokken. En hoewel er zeker iets te zeggen valt voor het argument dat we de planeet teveel belasten, spreken hun uiteindelijke oplossingen mij niet bepaald aan. Veel ronkende volzinnen die hoe langer je ze leest steeds enger klinken. Vanuit hier wordt nu veel beleid verzonnen waar we straks nog ‘veel plezier’ van gaan hebben. Zij lijken geen probleem te hebben met het opdelen van de mensheid tussen niet-besmettelijk (gecontroleerd) en besmettelijk (ongecontroleerd). Het WEF lijkt optimaal te profiteren van de coronacrisis maar heeft tegelijkertijd door dat hun verhalen voor sommige mensen wel erg eng klinken. Om die reden hebben ze vast een debunk pagina op hun website gezet. Wat het verspreiden van negatieve geruchten is waar ze pas écht bang voor zijn…

Nationale regeringen worden door de crisis ook gedwongen om meer geld te lenen om de landelijke economie draaiende te houden. En dat betekent meer staatsschuld. Ook was dit een perfecte aanleiding voor de Eurofielen om de landen in de EU voor de komende decennia met handen en voeten vast te klinken aan De Unie; het reddingspakket van 750 miljard euro verzekert de EU van de loyaliteit van de deelnemende landen. Toeval? De EU worstelde nog met de Brexit en zag met vrees hoe in andere EU-landen de Euroscepsis toenam. Die crisis lijkt voorlopig bezworen en de verdere federalisatie van Europa is een feit. Dit terwijl steeds meer burgers zich af lijken te keren van de toenemende bemoeienis van Europa.

Dan zijn er nog allerlei multinationals die simpelweg profiteren van de crisis. Enerzijds door de geforceerde shake-out die plaatsvindt door dat concurrenten weggevaagd worden terwijl sommige bedrijven wel door staatssteun overeind gehouden worden (KLM anyone?). Anderzijds door dat ze gewoon schofterig veel verdienen aan maatregelen die met de crisis verband houden. Met de farmaceutische bedrijven voorop. Bedrijven vallen over elkaar heen om een vaccin aan de man te brengen of een mislukt medicijn te hergebruiken. Dealtjes worden gesloten tussen overheden en farmabedrijven en nepotisme lijkt hier niet van de lucht.

Boven dit alles zweeft echter het spook van een ‘nieuwe wereldorde’ die hiermee ingeluid zou worden. In de lijn van het WEF zien we mensen als Bill Gates zijn verdachte vaccinatieplannetjes uitrollen en de grote invloed die hij heeft op nationale overheden en de MSM. Los van wat je allemaal wenst te geloven van de vele complotten die over hem en zijn Bill & Melinda Gates Foundation rondzwerven, het is op zijn minst dubieus dat iemand met zoveel macht ongecontroleerd zo’n invloed uitoefent op de wereld. En schijnbaar zonder weinig tegenspraak. Het feit dat de coronacrisis heeft geleid tot zoveel pushback van de MSM en dat eraan twijfelen totaal niet acceptabel wordt geacht, is een staaltje openlijke censuur dat we hier nog niet eerder zagen na WOII.

Puur kijkend naar de maatregelen die worden uitgerold, van meer controle via camera’s en smartphones (het 5G netwerk maakt de total surveillance maatschappij technisch mogelijk), het beperken van de bewegingsvrijheid van burgers doordat vrij reizen straks aan allerlei voorwaarden wordt gebonden (biometrisch paspoort, uitgebreid antecedentenonderzoek, verplichte vaccinatie) en het feitelijk ontmenselijken van de maatschappij door het laten dragen van maskers en het verplicht ophokken van mensen (feitelijk huisarrest zonder dat je iets fout gedaan hebt), is zeer zorgelijk. Toen ik me 15 jaar geleden ging verdiepen in complotten en machinaties in de wereld, waren de hardcore complotters zoals David Icke en Alex Jones altijd bezig over The New Word Order. Hun voorstellingen over hoe de wereld er straks uit zou zien leken rechtstreeks uit een dystopische film te komen of uit de pen van George Orwell. Sommige dingen zag je wel gebeuren, maar het geheel leek te bizar, te gruwelijk om te geloven.

Ik kon me nooit voorstellen dat mensen dat soort draconische inperkingen van hun burgerrechten zomaar zouden accepteren, in ieder geval niet zonder hevig verzet. Maar als ik nu zie hoe veel van dit soort inperkingen van onze vrijheden worden gebracht – als bescherming tegen een pandemie, het redden van een (al zieke) economie, het ‘redden van de planeet’ – dan zie ik dat het keihard opleggen van deze maatregelen nooit de bedoeling is geweest. Men laat de mensen er zelf om vragen door eerst een probleem of behoefte te creëren. Zo hebben we destijds ook vrijwillig al onze persoonlijke gegevens weggegeven aan de social media bedrijven die daar nu ontelbare miljarden mee verdienen en het vervolgens gebruiken als controlemiddel of manier om zich te bemoeien met het democratisch proces. Het is als de vampier die je in ooit je huis hebt uitgenodigd. The New World Order? Nog steeds een bizar concept. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik daar nu toch wat anders tegenaan kijk, hoezeer mijn hart zich ook tegen deze gedachte verzet.

Het vrije denken en de media – Deel 2

  door , ,
Propaganda en newspeak

In het eerste deel lazen we over de grondbeginselen van goede journalistiek en eerdere voorbeelden van propaganda en censuur. Ook een paar recente voorbeelden van bewuste manipulatie van nieuws en het gevaar van het eenzijdig belichten van bepaalde zaken. Toch blijft het moeilijk om kwaliteitsjournalistiek te onderscheiden van eenzijdige propaganda.

Bellingcat

Een levend voorbeeld hiervan is Bellingcat. Bellingcat is een online onderzoekscollectief dat door de Engelsman Elliot Higgins is opgericht als een bliksem bij heldere hemel op 15 juli 2014 met een enorm budget. Dit geld was voor het grootste deel afkomstig van de non governmental organisation (ngo) “Open Society” van George Soros. Tot 15 juli 2014 had Elliot Higgins een blog onder de naam Brown Moses waarin hij verslag deed van de oorlog in Syrië. Dit verslag deed hij op een specifieke en eenzijdige manier waarin de regering Assad beschuldigd werd van allerlei misstanden. De werkelijke achtergrond van die vreselijke oorlog, die nog altijd voort woedt, werd achterwege gelaten. Deze oorlog verdient een separaat artikel, waardoor er hier niet te ver over uit wordt gewijd.

De reden waarom de datum van oprichting hier wordt genoemd, heeft te maken met de omstandigheden waaronder Bellingcat werd opgericht. Enerzijds met veel geld, anderzijds met een opvallende timing: twee dagen voordat de MH17-ramp plaatsvond op 17 juli 2014. Direct na deze ramp, waar eveneens boeken over te schrijven zijn, publiceerde Bellingcat stelselmatig vondsten die de westerse narratief ondersteunden. De separatisten in Oost-Oekraïne hadden de MH17 met een BUK-raket neergehaald. Audio- en videomateriaal dat later gemanipuleerd bleek en van dubieuze afkomst was (namelijk van de Oekraïense geheime dienst SBU) werd als bron gebruikt. Telefoontaps van separatisten die bewerkt waren en voorzien van verkeerde data, dienden eveneens als bron om de separatisten als schuldige aan te wijzen. Nu is iedereen uiteraard vrij om te bloggen wat hij of zij wilt, maar wat er vervolgens gebeurde in onze media was zeer opmerkelijk. Iets dat wij als lezend publiek niet eerder hadden gezien in dit tijdperk. Onze MSM namen de onderzoeken en conclusies van Bellingcat vrijwel ongefilterd over in de ‘kwaliteitskranten’.

Niet alleen werden de conclusies overgenomen waarin grove aantijgingen stonden – terwijl er nog een onderzoek moest worden opgestart naar de toedracht – maar ook hun bron werd bewierookt. Bellingcat was “online investigative journalism van het hoogste niveau”. In 2019 kreeg Bellingcat zelfs de in de journalistieke wereld prestigieuze Machiavelliprijs. Op zijn zachtst gezegd dubieus, omdat Bellingcat er meerdere malen vreselijk naast zat, en dat was ten tijde van die uitreiking al bekend. Bellingcat werd op deze manier geïnstitutionaliseerd. Mensen waren gewend aan de bron en hierdoor impliciet geaccrediteerd. Als de MSM iets publiceerde met als bron Bellingcat, dan zat het wel goed. Wie echter zijn eigen onderzoek doet naar Bellingcat, weet inmiddels dat dit een propagandamachine is die bulkt van de leugens. Maar daar gaat het hier niet om, het gaat om de institutionalisering van een nieuwe, beïnvloedbare bron. Een bron voor propaganda die volledig naar de hand is gezet.

Een ander voorbeeld heeft eveneens te maken met de oorlog in Syrië. Ook hier heeft Bellingcat een uiterst dubieuze rol gespeeld in onder andere het OPCW-schandaal. Direct nadat de klokkenluiders met hun verhaal naar buiten kwamen, publiceerde Bellingcat een artikel waarin karaktermoord op de klokkenluiders werd gepleegd, en hun rol in het gifgasonderzoek geminimaliseerd. Kort daarna verschenen nieuwe OPCW-documenten die het Bellingcatverhaal volledig onderuithaalden, maar dit is echter niet het voorbeeld waar het nu om gaat.

The White Helmets

The White Helmets was voor de oorlog in Syrië een civiele hulpeenheid die verspreid over Syrië humanitaire steun boden aan de bevolking. Ze waren over het algemeen slecht geëquipeerd en droegen bovendien in werkelijkheid geen witte, maar rode helmen. Toen de gewapende jihadisten groeperingen moordend en plunderend door Syrië trokken, vond er een systematische genocide plaats. Het kalifaat moest worden gesticht door verschillende Al Qaeda en ISIS gelieerde stammen. Deze jihadisten zijn bewapend, getraind en gefinancierd door westerse mogendheden, waaronder Nederland. De werkwijze van deze jihadisten was bij binnenkomst van een nieuw dorp om eerst de politie en lokaal bestuur uit te schakelen. Vervolgens werden de kelen doorgesneden van de echte White Helmets (die met de rode helmen), en namen de jihadisten hun intrek in hun bureau en namen het materieel over. De nieuwe White Helmets werden, eveneens door het westen gefinancierd, in nieuwe kleding gestoken, waaronder de bekende witte helmen.

Onhutsende reportage door de fantastische Carla Ortiz die laat zien dat de White Helmets in Syrië een verlengde waren van ISIS en Al Nusra (Al Qaeda).

Deze Al Qaeda White Helmets zijn zonder uitzondering jihadisten, met als uitzondering dat zij ook een mediatraining hadden gevolgd. Zij hadden een taak, een specifieke functie: videoverslag doen vanuit door Al Qaeda gecontroleerd gebied van alle slachtoffers die werden gemaakt door het regeringsleger van Assad of door de Russen die Assad te hulp waren geschoten om de terroristen te verdrijven. De filmpjes met telkens dezelfde figuranten op dezelfde manier geschminkt en zelfs dezelfde lijken van waarschijnlijk de oorspronkelijke bewoners vonden hun weg naar ons acht uur journaal. De foto’s waarin een White Helmet met een babylijkje wegrende stonden op de voorpagina’s van onze kranten. Daarbij vergezeld van een verslag dat vanuit Al Qaeda-gebied was verstuurd naar het Syrisch Observatorium voor de Mensenrechten (SOHR). Een Brits mediakanaal uit het Britse Coventry, gerund door een ex-lingerieverkoper en veroordeelde jihadist die klaarblijkelijk vertrouwen had van al onze media. Alle verslagen van de gebeurtenissen in Syrië die door het SOHR werden verspreid, zijn ongefilterd als waarheid in onze pers gekomen. Ook hier speelde Bellingcat veelal een ondersteunende rol door met een pseudo-onderzoek de gebeurtenissen te bevestigen.

Aleppo, Syrië - privéfoto

Aleppo, Syrië in betere dagen (2010, eigen foto door JOATMON)

De vraagtekens bij deze informatiestromen kwamen, mede door onderzoek dat is gedaan door buitenlandse journalisten, uit bij deze bron en later ook bij de White Helmets zelf. Deze constructie van White Helmets-SOHR-MSM moest geaccrediteerd worden, maar hoe? Dit is mede gedaan door een Netflix documentaire over The White Helmets te maken en alsof dat nog niet genoeg was, werd deze propagandafilm nog bekroond met een Oscar. Zo zijn de White Helmets en SOHR geïnstitutionaliseerd als bron voor onze media. Zij gebruiken deze bronnen nog tot op de dag van vandaag.

Zo zijn er nog meer voorbeelden te behandelen die op zichzelf zoals gezegd een eigen verhaal verdienen. Ook de financiële stromen die erachter steken zijn interessant, maar voor nu is het genoeg om de constructies en het institutionaliseren van bronnen te behandelen. De MSM hebben over diverse onderwerpen, en daarmee eigenlijk in het algemeen, het vertrouwen in de neutraliteit van hun berichtgeving verspeeld. Je kunt er eenvoudigweg niet van op aan dat je een objectief verhaal voorgeschoteld krijgt. In toenemende mate is merkbaar dat mensen aan eigen nieuwsgaring doen door internationale en alternatieve media te lezen. Daarnaast vormen social media platforms zoals Twitter (al dan niet gecensureerd) een rijke bron aan informatie waarnaar verwezen wordt. De vraag of wij in Nederland (en waarschijnlijk West-Europa) een censuur- en propaganda mechanisme hebben, staat niet meer ter discussie. Dat is er. Punt. Dat deze zorgvuldig is georganiseerd, lijdt ook geen enkele twijfel. Dan rest er nog de vraag welke agenda dit dient. Hier zou ik per onderwerp een artikel aan moeten wijden. De hoofdlijnen en grote gemene delers worden dan wel zichtbaar. De specifieke doelen per thema zullen in nuances afwijken.

Moraal van het verhaal: informeer jezelf vanuit diverse bronnen. Don’t believe the hype.
Klik hier voor Deel 1

Het vrije denken en de media – Deel 1

  door , ,
Media & propaganda

De media en journalistiek hebben in een democratie zoals die waarin wij leven een essentiële rol. Het is de controlerende en validerende macht van onze politiek en instituties. Die rol is ze van oudsher toegedicht en hebben ze in bepaalde perioden in de moderne geschiedenis ook verdienstelijk vervuld. Hiermee heeft de Main Stream Media (MSM) een zeer belangrijk aspect verworven, namelijk het vertrouwen van de burger dat ze van de juiste informatie voorzien worden. Een journalist heeft een onderzoeksplicht, past alle in de opleiding geleerde normen toe zoals hoor en wederhoor. En bovenal: werkt kritische vraagstukken uit. Kritische vraagstukken die leiden tot meer inzicht op een onbevangen waarheid. Dit alles voor de lezer zodat deze er op kan vertrouwen dat zijn beeldvorming juist is. Of in ieder geval evenwichtig zodat die zelf het juiste beeld kan vormen.

Op de middelbare school heeft de grote meerderheid van de Nederlandse bevolking tijdens de geschiedenislessen geleerd welke kenmerken bij een totalitair regime horen als het gaat om het informeren van de bevolking, te weten censuur en propaganda. Censuur onttrekt essentiële informatie aan de lezer om een bepaald beeld te vormen van een situatie of standpunt. Propaganda versterkt een bepaalde narratief (een samenhangend verhaal om politieke ideeën overtuigend te presenteren), veelal door middel van halve waarheden of leugens. Het is een zeer beknopte samenvatting van de twee termen, maar voor nu is de essentie die ik wil benadrukken dat zij een belangrijke functie vervullen in het vormen van de perceptie van de lezer.

De nazi’s als grondleggers van massapropaganda

Joseph Goebbels, misschien wel de bekendste propagandaminister uit de geschiedenis, had een essentiële rol in de opkomst van nazi-Duitsland onder Adolf Hitler. In een tijdperk waarin het aantal informatiekanalen waardoor de burger zich kon laten informeren nog zeer beperkt was. Er waren congressen, de radio, bioscopen en de kranten, waarbij de kranten veel meer tijd hadden om artikelen te publiceren dan in de huidige tijd. Goebbels liet iedere maandag de redacteuren van de grote kranten op zijn ministerie bijeenkomen om zorgvuldig de berichtgeving qua vorm en inhoud door te spreken. Berichten over de collectieve vijanden werden doorgenomen, de positieve berichten over het Hitler regime en het nieuws van de oorlogsfronten werd gekleurd. Kortom, uitsluitend berichten die de narratief ondersteunden mochten worden gepubliceerd.

Jüde Suß, een van de meest controversiële propagandafilms ooit. Gemaakt in opdracht van opper-nazi Joseph Goebbels. De nazi’s waren enorm bedreven in het gebruiken van film voor hun propaganda.

Propaganda- en censuurmechanismen waren in de oude tijden minder complex dan ze tegenwoordig zijn. Momenteel leven wij in een tijdperk waarin de informatiebehoefte van de gemiddelde burger groot is, en het nieuws zijn weg in een zeer hoog tempo haar weg vindt naar het publiek. Kranten verliezen terrein door een alsmaar afnemende oplage, waarschijnlijk mede doordat het nieuws al door de burger is geoogst voordat de inkt droog is. Nieuwe mediakanalen zoals social media, RSS-feeds, maar ook de 24-uurs nieuwszenders zorgen voor een continue stroom aan informatie over wereldgebeurtenissen. Naast het “instant news”, is er nog altijd een behoefte aan journalistiek, waarvoor men kan terugvallen op journalistieke stukken in de kwaliteitsmedia die van oudsher nog een zeker vertrouwen genieten bij de lezers. De vorm waarin laat ik hierbij in het midden. Of dit nu papier of een online versie van kwaliteitskrant (what’s in a name) is, of een actualiteitenrubriek op de televisie. Men vertrouwt op onafhankelijke journalistiek en hier horen merknamen bij. NRC, Volkskrant, Trouw, NOS, Algemeen Dagblad, Parool, et cetera.

Zonder dat ik door het voorgaande de indruk wil wekken dat wij momenteel in een totalitair regime leven, is de kritische lezer van de Nederlandse media in de afgelopen jaren wellicht een aantal zaken opgevallen. Over bepaalde onderwerpen zijn de media vrijwel zonder uitzondering eensgezind in de berichtgeving. Over andere onderwerpen waarvan je zou verwachten dat deze op zijn minst nieuwswaardig zijn, nemen wij een collectieve zwijgzaamheid waar.

Onderwerpen als Rusland, Syrië, klimaatverandering, MH17, Trump en Corona worden door de MSM op vrijwel dezelfde manier beschreven in termen van goed en kwaad. Bijvoorbeeld het politiek brisante onderwerp zoals het vervalsen van een door forensisch experts opgestelde OPCW-rapportage over een vermeende gifgasaanval in Douma (Syrië) door het eigen management van het OPCW. Op basis van dit vervalste rapport vuurde de VS circa 40 kruisraketten op Syrië af. Compleet onrechtmatig en op basis van bewust vervalste informatie. Hierover is geen letter geschreven in onze mainstream media. Zelfs niet nadat twee van de betreffende forensisch experts van het OPCW als klokkenluiders een verklaring hierover aflegden middels een Youtube video.

Nadat de klokkenluider van het OPCW naar voren kwam, bevestigde emeritus MIT professor Theodore Postol in 2019 dat ook hij twijfelde aan het verhaal van het gebruik van chemische wapens door het regime van Assad.

Een ander voorbeeld van het doodzwijgen door onze MSM is Obamagate . Aan het eind van zijn presidentstermijn liet de Obama-administratie zijn politieke opponenten georganiseerd observeren door de FBI en NSA. Dit werd gedaan op basis van een rapport dat werd opgesteld door een freelance onderzoeker (Steele) in opdracht van en betaald door de democratische partij waar Obama uiteraard zelf lid van was. Het afluisteren en observeren van politieke opponenten is gebruikelijk in de VS, echter worden de namen van de betrokkenen altijd “gemaskt” ofwel vervangen door “*”. Het unmasken van namen mag uitsluitend door middel van een FISA warrant dat door een rechter moet worden goedgekeurd.

Deze goedkeuring vond echter plaats op valse gronden, namelijk een niet onderbouwd rapport dat was opgesteld door Steele. Daarnaast werden deze ge-unmaskte namen naar de media gelekt en zo verschenen de namen van onder andere de toekomstige veiligheidsadviseur van Trump, generaal Flynn, in The Washington Post en The New York Times. Ondertussen was er een grootschalig media offensief in gang tegen de toekomstige president en zijn campagneteam waarin Russische beïnvloeding van de verkiezingen werd gesuggereerd. Iets dat nooit bewezen werd en daarmee ongegrond verklaard. Obamagate is een politieke rel van minimaal de orde van grootte van het Watergate schandaal waar de geheime diensten en justitie als wapen zijn ingezet door een zittende president tegen zijn mogelijke opvolger en politieke opponent.

Wat deze twee voorbeelden gemeen hebben, is dat zij exemplarisch(?) zijn voor een narratief die onze MSM ogenschijnlijk onvoorwaardelijk steunt zonder beide kanten te belichten. Het Assad regime moet in een kwaad daglicht blijven door de indruk te wekken dat hij gifgas gebruikt tegen zijn eigen bevolking. En de Obama administratie – en daarmee de democraten – moeten voor de volgende presidentverkiezingen positief geprofileerd worden. Daarnaast diende het verhaal van Russische inmenging nog een tweede doel, namelijk het in een kwaad daglicht stellen van Rusland alsof zij de Amerikaanse presidentsverkiezingen hadden beïnvloed. Zelfs de bijvangst was van belang: Contact met Rusland onderhouden is een doodzonde.

Constructies en institutionalisering.

Het afbrokkelen van het vertrouwen in neutrale berichtgeving is al enkele jaren gaande. Wanneer dit precies begon, is mij niet bekend, maar met de opkomst van nieuwe persoonlijke apparaten als iPad en smartphone waarbij alternatieve bronnen onder de vingers zitten bij een heleboel mensen, heeft het vertrouwen in de loop der jaren een aantal deuken opgelopen. Mensen zijn kritischer en traceren de bronnen steeds vaker omdat deze ook toegankelijk zijn. De grote onderwerpen zoals hiervoor genoemd, hebben steun nodig. Er is een bron nodig die onbekend is voor het publiek, maar wel betrouwbaar genoeg oogt voor de MSM om berichtgeving op te baseren. Zo’n bron moet wel binnen afzienbare tijd tractie krijgen bij het grote publiek om betrouwbaar over te komen. Deze bron moet enerzijds binnen de invloedsferen van de schrijvers van de narratieven blijven, en anderzijds moeten deze bronnen als officieel en betrouwbaar worden aangemerkt. Hiermee winnen zowel de MSM als de bron zelf vertrouwen. Want daar draait het immers om: vertrouwen.

Klik hier voor Deel 2