COVID-19(84) angstporno naar next level

We zijn getuigen van een heel bijzondere tijd. In een onheilige kongsi met de Main Stream Media (MSM) neemt de overheid ons mee naar een soort surrealistische wereld die voor nuchtere mensen maar moeilijk te bevatten is. Nieuwe lockdown maatregelen staan voor de deur en het verplicht dragen van mondkapjes is nog maar een kwestie van tijd. Idem voor track & trace apps met uiteindelijk het vaccineren van alle burgers als voorlopig einddoel. Het bezoeken van festivals en events met veel mensen wordt straks een privilege dat alleen voorbehouden is aan De Gevaccineerden. We zien het langzaam opwarmen van de kikker in de pan met water en het kookpunt komt in zicht.

Toen we eerder dit jaar hoorden van de uitbraak van het COVID-19 virus in China, werd er in Nederland en de rest van Europa nog schouderophalend op gereageerd. Later, toen in de wintermaanden het virus in Europa landde nam de bezorgdheid wat toe, maar nog steeds spraken alle ‘experts’ en regeringsleiders van een soort griep die wel zou overwaaien. En toen begonnen de maatregelen en persconferenties van Rutte c.s. Het begon met flattening the curve, want we mochten niet teveel mensen tegelijk ziek laten worden. Maar het ziek worden werd toen niet als probleem gezien, want we zouden aansturen op groepsimmuniteit: als een bepaald deel van de bevolking mondjesmaat aan het virus blootgesteld zou worden, dan waren we als groep uiteindelijk veilig. De meesten zouden uiteindelijk alleen lichte klachten krijgen. Verder lag de focus op het beschermen van de ouderen. Kinderen waren veilig want die waren amper besmettelijk en konden er praktisch niet aan overlijden. Ons immuunsysteem zou de rest doen, want het was uiteindelijk een coronavirus: een virus waar we al zo lang als we weten mee te maken hebben en wat altijd later in het griepseizoen zijn intrede doet.

Maar toen werd er weer opgeschaald: we moesten zorgen dat de IC’s niet overbelast zouden raken. Onze IC-capaciteit was te beperkt (zeker als je ze vergeleek met die van Duitsland) en het virus was toch gevaarlijker dan we dachten. De eerder gepropageerde doemscenario’s van honderden duizenden doden alleen al in Nederland (en vele miljoenen in de wereld) dreigden aan de horizon. De viroloog werd opeens van een in een laboratorium weggeschoven nerd een graag geziene gast aan allerlei talkshowtafels. Iedere week kregen we opnamecijfers en sterftecijfers voor onze kiezen en de paniek was begonnen. Lockdown maatregelen, social distancing en thuiswerken werden de norm. Kinderen werden eerder na zware druk vanuit de angstige bevolking van de scholen weggestuurd, want er zou toch sprake zijn van gevaar. “De R1 moet omlaag”, opeens worden allerlei termen en zaken waar we zelfs in de zware griepseizoenen nooit van te horen kregen de onderwerpen die het nieuws domineerden. Dat de sterftecijfers na een paar maanden uiteindelijk zwaar achterbleven op de apocalyptische rekenmodellen die eerder gemaakt waren, werd niet besproken. En als iemand dat zou doen dan waren de ‘tegenvallende’ cijfers het bewijs van het strikte lockdown beleid. Een perfecte ketenredenering.

In 2018 kampten veel ziekenhuizen met een grote toevoer van patiënten en overvolle IC’s door het hevige griepvirus. Ik kan me niet herinneren dat destijds het landelijk nieuws daar toen bol van stond. Ook toen bleken de IC’s niet berekend op een crisis.

We gaan nog een stapje verder. Uit allerlei bronnen kwamen er steeds meer verhalen naar voren dat het zwaar gehypte verhaal misschien niet (helemaal) klopte. Informatie en experts die naar voren kwamen en openlijk twijfelden aan het officiële verhaal werden of doodgezwegen of simpelweg als complotdenker weggezet. Zowel publieke als commerciële media werkten opmerkelijk eenduidig samen om deze signalen actief uit de dagelijkse nieuwsstroom te filteren. Iedereen met een actieve internetverbinding en een basiskennis van zoekmachines gebruiken kon dit voor zichzelf waarnemen (helaas doen veel mensen dit nog steeds niet). Ook het feit dat er voor het eerst ‘handleidingen’ kwamen hoe mensen moesten denken en vooral hoe zij met andersdenkenden om moesten gaan, was een ongekend stukje propaganda dat ik zelden zag aan deze kant van de wereld. Zelfs in het onderwijs. Een bizar staaltje volksmennerij dat doet denken aan een Orwelliaanse DDR Stasi gedachtenpolitie. Een deel van de bevolking begint toch in opstand te komen en zet openlijk vraagtekens bij het overheidsbeleid. De sterftecijfers nemen steeds meer af en de regering reageert met versoepelingen om de bevolking wat koest te houden maar blijft waakzaamheid prediken met de “Tweede Golf” als Zwaard van Damocles. Ondertussen wordt de angst wereldwijd naar ongekend hoogte gestuwd door berichten uit landen waar het zogenaamd de hel op aarde is. Uiteindelijk vallen bijna alle sterftecijfers grotendeels mee en komen ze niet eens in de buurt van de eerdere doemscenario’s. In dat opzicht doet het denken aan de eerdere onjuist gebleken doemscenario’s van de varkensgriep en de Mexicaanse griep. Je zou zeggen dat zich hier een patroon aftekent waar wat van de leren valt…

De IC’s hebben amper coronapatiënten, dus het capaciteitsexcuus kan de prullenmand in. Sterftecijfers blijven dalen, de R1 gaat richting 0, de totale oversterfte blijft zelfs achter op die van het griepseizoen 2017-2018. De crisis lijkt bezworen. Maar nee, nu moeten opeens het aantal besmettingen terug gedrongen worden, want blijkbaar mogen mensen helemaal niet meer overlijden van de regering. En nu we in het onderste deel van de curve zitten en het griepseizoen goed en wel voorbij is, gaan de GGD’s als een malle testen. En nu worden we – na eerst de ziekhuisopnames, de IC-opnames en de vervolgens de sterftecijfers – overspoeld met berichten over hoeveel besmettingen er zijn. Er wordt echter helemaal niet gezegd of deze mensen symptomen hebben, ziek zijn, hoe ziek ze zijn en hoeveel mensen er uiteindelijk aan bezwijken. Puur besmettingen. Op basis van een test waarvan bekend is dat er serieuze kanttekeningen zijn wat betreft valse positieven. We krijgen alleen exacte aantallen voor de kiezen, maar de percentages van aantal besmette mensen blijft handig achterwege. Dat ligt namelijk tussen de 1 à 2%. Ja, slechts 1 of 2 mensen per honderd komt positief uit de tests. En dan weten we nog niks over hoe het met die mensen gesteld is. Cijfers die onvolledig zijn of zonder enige context gepresenteerd worden zeggen precies niks. Enige logische conclusie: ze worden enkel en alleen gebruikt om de mensen angst aan te jagen, niet om ze te informeren. Twijfel rondom deze cijfers wordt niet besproken, dat betekent dat je er geen volwassen keuze over kan maken.

Iedere dode lijkt er een teveel, totdat men zich realiseert dat er ieder dag mensen overlijden en de dood bij het leven hoort. Het feit dat er bijna een half miljoen mensen jaarlijks aan malaria wereldwijd overlijden haalt zelden het nieuws. Bijna net zoveel als COVID-1984 in dit jaar en dan ook nog in een veel beperkter gebied. Daarbij komt dat deze ziekte voor een groot deel jonge kinderen treft, terwijl corona hoofdzakelijk hoogbejaarden het laatste zetje geeft in combinatie met andere reeds aanwezige levensbedreigende aandoeningen (comorbiditeit). De overheid lijkt de natuurlijke gang van het sterven te willen verbieden, vooral bij ouderen. Misschien dat dit ook in de nieuwe coronawet opgenomen kan worden. Ons bestaan bestaat uit leven met virussen, infecties en bacteriën, het is cirkel van het leven. Dus moeten we (leren) leven met influenza, rhinovirussen (ook wel verkoudheid genoemd) en ook coronavirussen. Dat doen we al duizenden jaren en de beste bescherming daar tegen is ons immuunsysteem. Een fantastisch werkend mechanisme dat door honderden en zelfs duizenden jaren is fijngeslepen. En je kunt dit immuunsysteem zelfs helpen door gezond te leven, regelmatig te bewegen en goed op jezelf te letten. Geen vaccin voor nodig.

Er is nog veel dat we niet weten over de coronacrisis. Eerdere datamodellen en voorspellingen worden dagelijks ingehaald door reallife data, maar inmiddels lijkt het onbegonnen werk om daar de juiste conclusies uit te trekken. Kunnen we straks nog cijfermatig het onderscheid maken tussen een ‘echte’ tweede golf doden door corona en mensen die overlijden doordat zorg voor andere ziekten en aandoeningen ze eerder in het jaar ontzegd is? Of scharen we straks alles maar onder de noemer ‘coronadode’? Politiek en commerciële belangen hebben zich namelijk sterk naar voren gedrongen in dit verhaal, wat nu niet bepaald de beste basis is voor wetenschappers om hun werk objectief te doen. Daarnaast is de politiek absoluut niet bezig met het debat over te voeren beleid op een open en democratische wijze te voeren: er wordt duidelijk gestuurd op een eenzijdige narratief, tegenspraak wordt rücksichtslos en zonder wederhoor onderdrukt. Er wordt niet breed gekeken naar de implicaties van beperkende maatregelen en de effecten die ze hebben op de korte en lange termijn. Wat betekenen de genomen maatregelen zelf voor de gezondheid en uiteindelijk sterftecijfers op termijn? Welke afwegingen mag je maken als je spreekt over het verlengen van levens versus het slopen van je economie, zorg en maatschappij? Wie gaan daar allemaal over en vinden we daarin bepaalde meningen belangrijker dan andere? Welke keuzevrijheid blijft er straks nog over de burger? Die discussies worden absoluut niet gevoerd en de media stelt daar ook niet de juiste kritische vragen over. Wat er overblijft is een verstikkende orgie van angst en newspeak waarin de burger als gewillig vee bijeen gehouden wordt. Rijp voor de slacht?