Tag: mondkapje

The Cult of Covid

  door , ,

Nu de MSM ons bedelft onder de jobstijdingen van de “tweede golf” zien we intussen een andere bijzonder fenomeen opdoemen. De tegenstellingen tussen de mensen die kritisch zijn over de coronamaatregelen van de overheid en eigenlijk zeggen dat er weinig aan de hand is, staan meer dan ooit lijnrecht tegenover de mensen die blijven vasthouden aan het gevaar dat COVID-1984 zogenaamd betekent voor de volksgezondheid. Waar men in het begin van de crisis nog riep dat de ‘pandemie’ het volk zou verenigen, lijkt die ze nu meer dan ooit te verdelen. Naarmate de bewijzen zich opstapelen dat het coronavirus niet dodelijker is dan een flinke griep en dat er geen sprake is van een tweede golf, zien we de overheid in overdrive gaan met meer beperkende maatregelen en repressief optreden. In het kielzog daarvan zien we de MSM als een geoliede propagandamachine structureel elke kritiek op dit beleid negeren of wegzetten als complottheorie. Wie niet instemt en meedoet is gek en eigenlijk onmenselijk, want die zorgt ervoor dat anderen ziek worden en het volk moet bukken onder de draconische maatregelen.

Het lijkt er steeds meer op dat mensen, die coûte que coûte vasthouden aan de gedachte dat corona als ziekte een reële bedreiging is voor onze maatschappij, een geloof aanhangen. Of deel uitmaken van een cult. Immers, om zo vast te kunnen houden aan het beeld dat corona als ziekte een gevaar is voor de samenleving tegen alle wetenschappelijke bewijzen en toenemende oproepen van medici en onderzoekers in, vraagt om een blind vertrouwen zoals je dat vindt onder gelovigen. De vraag die meteen bij mij opdoemt is: waarom? What’s in it for them? Wat halen de coronagelovigen die anderen de les menen te moeten lezen over mondkapjes – die bewezen niet werken – en social distancing en lockdowns – die bewezen niet werken – nu uit hun fanatieke vasthouden aan de narratief van de overheid? Welk deel van hun wezen wordt zo gestimuleerd  dat ze zo fel tegen anderen in willen gaan en feiten niet onder ogen willen zien? Of is er iets anders aan de hand?

https://twitter.com/OnkelJurgen/status/1324199821528473600?s=20

De mondkapjesterreur wordt door gewone burgers zelf prima in stand gehouden. Daar hebben ze geen overheid voor nodig.

The Devil You Know

Het kamp van de sceptici probeert met steeds meer wetenschappelijke en cijfermatige onderbouwing de covidgelovers ervan te overtuigen dat we afsnellen op een enorme humanitaire ramp, als we doorgaan met de nutteloze en gevaarlijke maatregelen die alleen maar tot meer slachtoffers gaan leiden. Maar het lijkt hoe meer feiten men presenteert, hoe dichter de deur op slot gaat en hoe meer hun standpunt verhardt. Recent werd dit mooi in beeld gebracht tijdens een talkshow waar columniste Angela de Jong mocht opdraven tussen een arts en een econoom. Haar gebrek aan kennis probeerde ze maskeren met een soort emo-terreur door “vanuit haar gevoel te spreken”. Toen ze vervolgens fijntjes erop werd gewezen dat haar angsten – en daaruit volgende conclusies – op verkeerde feiten bleken te rusten, zag je een prachtige verontwaardiging op haar gezicht aftekenen. Hoe durfden deze mannen háár eigen geïnternaliseerde en gecultiveerde emotie (angst), waar ze zo graag mee koketteerde, nu helemaal aan gruzelementen te gooien met hun ‘feiten’? Feiten schmeiten! Of haar verontwaardiging als volleerd MSM-lakei nu gespeeld was of niet, haar houding typeerde wel perfect de houding die heel veel Nederlanders nog hebben. Corona is hún angst, hún geïnternaliseerde lijden en kom daar niet aan met je feiten en onderbouwingen! Blijkbaar is de duivel die je kent beter dan de onzekerheid die twijfel aan de officiële narratief met zich meebrengt.

Het gênante optreden van MSM-shill Angela de Jong bij het programma Op1. Let vooral op de verongelijkte houding en lichaamstaal waarmee ze aangeeft niet open te staan voor welke vorm van kritiek dan ook. Niet bepaald handig voor iemand die zich journalist noemt

We zien dit fenomeen vaker terug: mensen die liever vasthouden aan de ellende en het lijden dat ze kennen dan dat ze open staan voor een nieuw perspectief wat mogelijk geen ellende en lijden met zich meebrengt, maar wel mentale onzekerheid door het vooruitzicht van een mogelijk nieuwe angst. Men prefereert dan vaak de ellende waarmee men vertrouwd is geraakt door de jaren heen. Ook hebben veel mensen moeite met het verlaten van een paradigma dat ondertussen een deel van hun persoonlijkheid is geworden: kom je aan corona, dan kom je aan hun. Mensen houden graag vast aan hun stokpaardjes en komen liever niet terug op hun overtuigingen.

Als we ons nou afvragen wat de huidige crisis deze mensen nu oplevert, dan tekent zich een tegenstrijdig beeld af. Ja, corona beperkt de bewegingsvrijheid en creëert bij sommigen angst, maar het geeft ook structuur met zijn strenge regels, determinisme en fatalisme. En dus ergens ook een bepaalde ‘veiligheid’, hoe morbide ook. De overheid geeft immers aan dit voor de veiligheid van de bevolking te doen. Corona ‘verbindt’ want men voelt zich verbonden in een gezamenlijke strijd. En corona heeft een element van menslievendheid in zich – de zorg voor zwakkeren – wat een van de sterkste elementen is van dit geloof. Mensen voelen zich dan goed over zichzelf. Social media versterkt dit, want wat is er nu mooier dan uitventen hoe begaan je bent met de medemens. Inclusief selfie met mondkapje op en een rode O in je Twitter handle. In deze tijd zie je de social justice warriors (sjw) als winterklokjes uit de grond schieten om hun deugstatements over corona te uiten. Ben je pro-corona dan zit je aan de goede kant van het gelijk.

Religie, bijgeloof of cult?

Hoewel de mogelijkheid van een pay-off bij sommige mensen bestaat, is dit uiteindelijk een situatie die niemand prettig vindt. Er lijkt wat anders aan de hand. Als we er anders naar kijken dan heeft het gedrag van veel mensen meer gemeen met het groepsgedrag wat we tegenkomen in cults. Dit gedrag wordt veroorzaakt door het stelselmatig afbreken van het eigen denkproces door middel van angst en terreur. De instructies die mensen van de overheid krijgen zijn vaak tegenstrijdig en hebben niet als doel mensen een bepaalde kant op te sturen, maar om ze te destabiliseren en uiteindelijk murw te maken. Doordat mensen de tegenstrijdige maatregelen niet meer kunnen volgen, geven ze zich over en vertrouwen maar in de autoriteit van hun leiders. Vervolgens compenseert hun geest met een eigen narratief die vervolgens makkelijk te sturen is. Deze mensen zitten in een cult zonder het te weten.

Om mensen te controleren worden brain washing en mind control vaak toegepast. Deze termen worden vaak door elkaar gebruikt. Brain washing wordt vaker geassocieerd met dwang en misbruik om het gewenst gedrag af te dwingen, terwijl mind control meestal op vrijwillige basis en ongemerkt door het slachtoffer wordt geaccepteerd. Die laatste manier van beïnvloeding vinden we meestal in cults terug, waar de ‘leden’ geloven dat ze hun eigen beslissingen maken en niet gemanipuleerd worden. Ook intelligente mensen vallen er doorgaans aan ten prooi. Dat verschil wordt belangrijk wanneer je de brainwashing of mind control ongedaan probeert te maken: bij brain washing is het slachtoffer zich bewust van de manipulatie van zijn vijand, terwijl de persoon die beïnvloed is door mind control denkt dat een vriend of vertrouweling hem of haar bijstond. Hij kan er bij die persoon niet in dat de persoon (of het instituut) dat hij vertrouwde hem kwaad wilde doen en van hem wilde profiteren. Veel mensen kunnen zich niet voorstellen dat de overheid hen bewust kwaad zou doen. Er treedt dan cognitieve dissonantie op.

Als we kijken naar welke technieken gebruikt worden om mensen te manipuleren, komen we de volgende vaak tegen:

  • Isolatie: mensen worden in toenemende mate geïsoleerd van hun omgeving en andere mensen en meningen. Ze krijgen met name hun informatie toegediend via kranten en TV wat ze bevattelijker maakt voor de propaganda van de overheid. De uitwisseling van meningen via social media wordt steeds meer gecontroleerd en gefilterd op ongewenste meningen.
  • Afhankelijkheid en angst: het continu bombarderen met angst door de focus hoofdzakelijk te leggen op afschrikwekkende beelden, grote getallen die zonder context worden gebracht – besmettingen en ziekenhuisopnames – zorgen voor toenemende angst. Ook kan men de cijfers en maatregelen die vervolgens genomen worden niet goed duiden. Men gaat zich daardoor afhankelijk opstellen richting de overheid die zegt voor de burgers te zorgen, waardoor je een relatie krijgt als tussen een misbruiker en zijn slachtoffer. Er treedt een soort verstoorde ouder-kind relatie op, waardoor de afhankelijkheid richting de “machtige en alwetende ouder” sterker is dan de eigen mening.
  • Aanpraten van schuldgevoel: bij deze techniek geloven de slachtoffers dat ze de straf of strenge maatregelen die ze opgelegd krijgen ook verdienen. Ze zijn zelf verantwoordelijk voor hetgeen hen overkomt, niet de ‘strafgever’. De lockdown maatregelen zijn hier een mooi voorbeeld van: mensen geloven dat ze zelf schuldig zijn aan de verspreiding van het virus door hun “onverantwoordelijke” gedrag. En anders wijst de overheid wel een schuldige partij aan (studenten, feestvierende mensen). De mensen vinden dan ook dat ze de maatregelen verdiend hebben. Hun woede richt zich vervolgens op diegenen die zich niet aan de regels (wensen te) houden. Dit zorgt weer voor meer onderlinge verdeeldheid.
  • Emotionele manipulatie: Misschien wel het meest gebruikte en efficiënte middel op dit moment. Hierbij worden de mensen verantwoordelijk gehouden voor de veiligheid van anderen. Kinderen wordt ingeprent dat ze verantwoordelijk zijn voor het leven van opa en oma. Het neemt aan de ene kant de verantwoordelijkheid van sommigen weg en doet die er bij anderen bij. Een compleet onhoudbare situatie op den duur.

Deze beïnvloedingstechnieken worden in combinatie met elkaar gebruikt samen met repressie van de overheid en de eenzijdige propaganda van de media. Voor veel mensen is het ondenkbaar dat de overheid hen bewust kwaad zou doen door de boel zo te manipuleren, maar die stelling lijkt te zwart-wit om zo te bezien. Bewust kwaad doen impliceert doelgerichte intentie, maar duidelijk is dat de maatregelen nu het land meer kwaad zullen doen dan goed.

Overgelopen KGB directeur Yuri Bezmenov legt in een aantal stappen uit wat volgens hem nodig is om een land en haar bevolking ideologisch en mentaal te slopen. Dit filmpje dateert – hoe toepasselijk! – van 1984.

Volksaard of systemische programmering?

Als we terugkijken naar de recente geschiedenis dan zien we dat Nederlanders al decennialang geprogrammeerd lijken te zijn door een verzorgingsstaat die in alles voorzag en alles netjes regelde. De verzuiling van na de oorlog zorgde ervoor dat alles overzichtelijk was, van kerk, vakbond, politieke partij tot omroep en school. Alles paste in elkaar en gaf een met de beschermende hand van Vadertje Staat de veiligheid en rust die het door de bezetting getraumatiseerde land zo hard nodig had. Maar eigenlijk is Nederland nooit haar oorlogstrauma kwijt geraakt. Nu dat het land ontzuild is en de boel steeds meer uit elkaar valt, komen deze trauma’s weer hard naar boven. De eenheid en gemeenschapszin om een uit de bocht vliegende overheid tot de orde te roepen ontbreekt en men valt gedwee in het gelid. Men vervalt in oud gedrag…

Nu we op meerdere fronten met crises te maken hebben – angst voor een pandemie, een imploderend zorgstelsel, een ineenstortende economie en een onbetrouwbare overheid – weten mensen niet meer waar ze het moeten zoeken. Daarom houden ze vast aan hetgeen dat ze kennen. Ondertussen zijn ze letterlijk het lijdend voorwerp van een gruwelijk sociaal experiment waarin volgzaamheid centraal staat. Door de niet aflatende angstporno van de overheid en MSM weten de meesten niet meer hoe ze het onderscheid moeten maken tussen de stortvloed aan – vaak tegenstrijdige – informatie. Naast de chaos die de corona narratief met zich meebrengt spelen er ook allerlei andere polariserende thema’s, zoals de discussies over gender, immigratie en discriminatie van gekleurde mensen. De veelheid aan onderwerpen en het ontbreken van een goed maatschappelijk debat over deze issues zorgt voor extra chaos en onderlinge verdeeldheid.

Een aantal kranten ten tijde van de bezetting door nazi-Duitsland. Vanuit de bezetter werd kranten gedicteerd welke propagandaberichten ze over moesten nemen. Illegale verzetskranten brachten het nieuws dat het volk niet mocht lezen. Parallellen tekenen zich weer af (oorlogsmuseum Overloon, eigen foto, JTMN 2020)

Naast de eenzijdige informatievoorziening die de narratief moet versterken, worden we ook geprogrammeerd met een nieuw soort vocabulaire. De taal die de overheid gebruikt in haar coronapropaganda is er puur op gericht om mensen angstig en volgzaam te houden. Orwell had dit prachtig geïllustreerd in zijn dystopische klassieker 1984 onder de noemer “newspeak”. Door de taal te manipuleren en te beperken tot de leidende narratief zorg je er voor dat mensen het vocabulaire ‘afleren’ om het over ‘subversieve’ onderwerpen te hebben. Het klinkt gezocht, maar taal is een zeer krachtig middel om de publieke opinie te beïnvloeden.

Als je goed oplet zie je dit ook terugkomen in de persconferenties van Rutte en De Jonge. Er wordt veel gebruik gemaakt van een soort oorlogsretoriek met termen die ons eraan willen herinneren dat we in een apocalyptische strijd aanbeland zijn. Ook hier is het doel om angst aan te jagen, terwijl de-escalerend taalgebruik altijd de voorkeur heeft in een crisissituatie.

Fragment van Orwell’s 1984 waarin het fenomeen Newspeak wordt geïntroduceerd.

Terug naar de mondkapjes. De controverse over het dragen van mondkapjes is een duidelijke aanwijzing dat het hier niet meer gaat om veiligheid of bescherming tegen het virus. Zelfs de overheid, RIVM en OMT geven aan dat ze geen bescherming bieden, maar dat ze een gedragsmaatregel zijn; ze zouden ons bewuster moeten maken van het gevaar dat we lopen. Los van de medische risico’s die langdurige dragen van mondkapjes met zich meebrengen, is het idee van een overheid die een gedragsexperiment uitvoert op haar burgers pervers. Vanuit de cultgedachte zou je het ook kunnen zien als een initiatie of een rite.

Het letterlijk muilkorven van mensen door ze hun expressie en identiteit weg te nemen is een volgende stap naar een compleet totalitaire agenda. Contact met andere mensen is een eerste levensbehoefte. Door de lockdownmaatregelen waarbij mensen elkaar niet meer mogen bezoeken, mogen aanraken en niet samen mogen ontspannen, gaat er iets fundamenteel menselijks kapot. Communiceren kan niet meer fysiek maar moet via allerlei elektronische communicatiemiddelen die vervolgens weer gecontroleerd en gemonitord worden. We communiceren bij de gratie van Big Tech. Elkaar de hand schudden of omhelzen en elkaars lichaamstaal lezen zijn er niet meer bij wanneer je via MS Teams en Zoom je besprekingen en ouderenbezoek moet doen. Appen en social media zijn uiteindelijk niet sociaal en kunnen echt menselijk contact niet vervangen. Het is onmenselijk.

De psychologische en maatschappelijke gevolgen van dit alles – met name voor de kinderen – kunnen pas in retrospectief goed beschouwd worden. Maar nu is al duidelijk dat de schade die deze de- en herprogrammering veroorzaakt immens is en nog lang zal doordreunen.

Onderzoeksjournalist Flavio Pasquino spreekt op zijn nieuwe kanaal BLCKBX met striptekenaar Eric Heuvel en emeritus hoogleraar Cees Hamelink over de angstcultuur en mediacensuur die Nederland op dit moment in zijn greep houdt.

Het schaakspel van de lockdown maatregelen

  door ,
Mondkapje (pixabay)

De overheden – hier en in andere landen – zijn met een uiterst geraffineerd spel bezig. Wie zelf terugkijkt ziet dat er van de tijdlijn en logica van de maatregelen weinig klopt en dat ze zelfs tegenstrijdig zijn. Weet de regering eigenlijk wel waar ze mee bezig is? Voorstanders leggen dat uit als dat de regering besluiten maakt op beperkte informatie en zo telkens bijstuurt; een beetje erbij en een beetje eraf. Ik zie een geraffineerd spelletje schaak tegen een grootmeester, waarbij af en toe wat stukken worden geofferd om je de illusie te geven dat je meespeelt, om je uiteindelijk schaakmat te zetten. In newspeak heten die zogenaamde concessies “versoepelingen”. Een mooi eufemisme dat verhult dat je eigenlijk een sigaar uit eigen doos krijgt. Immers, de vrijheden die je net daarvoor werden afgepakt worden daarna een klein beetje terug gegeven. Maar niet helemaal. En eigenlijk mag je blij zijn met dat stukje dat je terug krijgt. En zo schuift de inperking van vrijheden en burgerrechten steeds verder op zonder dat het de meesten opvalt.

Mondkapjes, de volgende zet in het schaakspel

Een mooi recent voorbeeld hiervan is de mondkapjes discussie. Hoewel veel experts – inclusief de mensen van het RIVM – het er over eens zijn dat mondkapjes geen veiligheid bieden, wordt dit toch steeds harder gepusht. De regering doet dit ook erg slim: ze leggen het zelf niet op – want het is immers ongrondwettelijk – nee, ze voeren o.a. via de media en gekochte influencers de druk zo op dat een bepaalde groep mensen er zelf om gaat vragen. Voeg daar een paar doorgeslagen burgemeesters aan toe die zichzelf boven de wet stellen en het fundament is gelegd om weer een impopulaire schijnmaatregel door te voeren. Wettelijkheid en billijkheid regelen we wel achteraf.

Nu is het voor veel mensen wel duidelijk dat het mondkapjesverhaal niet vol te houden valt. Het gaat er wel komen, er komt verzet en als men volhoudt valt het uiteindelijk voor de rechter als ongrondwettelijk. Persoonlijk denk ik dat het een test is waarbij men kijkt hoe ver men kan gaan. Men wil zien welk deel van de bevolking zich dit laat welgevallen zonder er tegen in opstand te komen. Inmiddels krijgen we al onzinteksten te horen als “het mondkapje als een signaal van bewustwording”. In dat opzicht lijkt het al veel op de virtue signaling die we ook zien in de BLM en gender discussies, waar mensen over elkaar heen buitelen om aan de buitenwereld te laten zien hoe betrokken en open minded ze zijn. Vaak heeft het niks met betrokkenheid te maken maar meer met het profileren van eigen ego en het ophalen van social browning points.

Met dit soort ‘vrienden’ heb je geen vijanden meer nodig… Deze mensen ketenen zich vrijwillig vast

Opmaat naar total surveillance

Maar waarom dan die mondkapjes nu overal? Zie het eigenlijk maar als een testcase voor het echte werk. Mondkapjes zijn natuurlijk enorm onhandig als je mensen echt in de gaten wil houden. Met de COVID pass die eraan komt, komt er een ongekend stukje surveillance bij dat veel verder strekt dan alleen het bijhouden van wie wel of niet gevaccineerd is. Het uitrollen van het 5G netwerk is niet bedoeld om ons allemaal aan stralingskanker te helpen, maar is een belangrijk sluitstuk in het total surveillance net dat straks over ons gesloten wordt. In China en het Verenigd Koninkrijk zien we al een totalitaire hoeveelheid aan cameratoezicht en slimme software die er achter zit. Met het 5G netwerk wordt die technologie vervolmaakt. Zelfs zonder een telefoon die continu uitzendt waar je bent, kom je niet meer weg aan het totale toezicht. En voor goede facial recognition zijn die mondkapjes wel erg onhandig.

En dus zul je zien dat wanneer de weerstand op mondkapjes gaat toenemen, er weer een versoepeling aankomt. Ja, mondkapjes zijn lastig maar we moeten wel de social distancing waarborgen en achteraf contactonderzoek kunnen doen. En dat doen we nu dan met slimme software (“slimme” systemen, ook weer zo’n mooi staaltje newspeak). Dan komt de echte meesterzet waar het allemaal om draaide. Deze software neemt het ongemak van zo’n irritante muilkorf weg, maar zorgt er wel voor dat iedereen netjes zijn afstand houdt. Eerst met een waarschuwing en zo nodig met een boete achteraf. Vergelijk het maar met een flitscamera of de rijdende robotcamera’s van de gemeente. Ik zie een prachtig verdienmodel voor de staat erbij komen.

Dit is dus de tactiek: ze dringen je iets vervelends op, nemen het weer weg om het te vervangen door iets wat je in beginsel als minder irritant ervaart. Uiteindelijk allemaal voor jouw veiligheid. En die van anderen, uiteraard. Veilig en sociaal. No man is an island. En dat je met die systemen ook weer een heleboel andere dingen kunt doen, is mooi meegenomen. Niet alleen om te kijken of je je aan de regels houdt, nee, ze kunnen je zo ook meer spullen aansmeren door goed in de gaten te houden wat je koopt, eet en waar je fysiek naar kijkt. Nu niet alleen meer online maar dus ook offline. Briljant verbeeld in de film Minority Report. Dergelijke data in de handen van overheden en grote bedrijven, die direct gelinkt wordt aan personen, gaat onze vrijheid alleen nog maar meer inperken. Of zoals ze in het onderstaande filmpje zeggen: “it’s not only valuable to monitor compliance, but to improve customer experience“.

https://twitter.com/JohnD91394640/status/1290980512362881025?s=20

(redactie: filmpje (tijdelijk?) niet beschikbaar door opgeschort Twitter-account. De censuur draait overuren…)

COVID-19(84) angstporno naar next level

  door ,

We zijn getuigen van een heel bijzondere tijd. In een onheilige kongsi met de Main Stream Media (MSM) neemt de overheid ons mee naar een soort surrealistische wereld die voor nuchtere mensen maar moeilijk te bevatten is. Nieuwe lockdown maatregelen staan voor de deur en het verplicht dragen van mondkapjes is nog maar een kwestie van tijd. Idem voor track & trace apps met uiteindelijk het vaccineren van alle burgers als voorlopig einddoel. Het bezoeken van festivals en events met veel mensen wordt straks een privilege dat alleen voorbehouden is aan De Gevaccineerden. We zien het langzaam opwarmen van de kikker in de pan met water en het kookpunt komt in zicht.

Toen we eerder dit jaar hoorden van de uitbraak van het COVID-19 virus in China, werd er in Nederland en de rest van Europa nog schouderophalend op gereageerd. Later, toen in de wintermaanden het virus in Europa landde nam de bezorgdheid wat toe, maar nog steeds spraken alle ‘experts’ en regeringsleiders van een soort griep die wel zou overwaaien. En toen begonnen de maatregelen en persconferenties van Rutte c.s. Het begon met flattening the curve, want we mochten niet teveel mensen tegelijk ziek laten worden. Maar het ziek worden werd toen niet als probleem gezien, want we zouden aansturen op groepsimmuniteit: als een bepaald deel van de bevolking mondjesmaat aan het virus blootgesteld zou worden, dan waren we als groep uiteindelijk veilig. De meesten zouden uiteindelijk alleen lichte klachten krijgen. Verder lag de focus op het beschermen van de ouderen. Kinderen waren veilig want die waren amper besmettelijk en konden er praktisch niet aan overlijden. Ons immuunsysteem zou de rest doen, want het was uiteindelijk een coronavirus: een virus waar we al zo lang als we weten mee te maken hebben en wat altijd later in het griepseizoen zijn intrede doet.

Maar toen werd er weer opgeschaald: we moesten zorgen dat de IC’s niet overbelast zouden raken. Onze IC-capaciteit was te beperkt (zeker als je ze vergeleek met die van Duitsland) en het virus was toch gevaarlijker dan we dachten. De eerder gepropageerde doemscenario’s van honderden duizenden doden alleen al in Nederland (en vele miljoenen in de wereld) dreigden aan de horizon. De viroloog werd opeens van een in een laboratorium weggeschoven nerd een graag geziene gast aan allerlei talkshowtafels. Iedere week kregen we opnamecijfers en sterftecijfers voor onze kiezen en de paniek was begonnen. Lockdown maatregelen, social distancing en thuiswerken werden de norm. Kinderen werden eerder na zware druk vanuit de angstige bevolking van de scholen weggestuurd, want er zou toch sprake zijn van gevaar. “De R1 moet omlaag”, opeens worden allerlei termen en zaken waar we zelfs in de zware griepseizoenen nooit van te horen kregen de onderwerpen die het nieuws domineerden. Dat de sterftecijfers na een paar maanden uiteindelijk zwaar achterbleven op de apocalyptische rekenmodellen die eerder gemaakt waren, werd niet besproken. En als iemand dat zou doen dan waren de ‘tegenvallende’ cijfers het bewijs van het strikte lockdown beleid. Een perfecte ketenredenering.

In 2018 kampten veel ziekenhuizen met een grote toevoer van patiënten en overvolle IC’s door het hevige griepvirus. Ik kan me niet herinneren dat destijds het landelijk nieuws daar toen bol van stond. Ook toen bleken de IC’s niet berekend op een crisis.

We gaan nog een stapje verder. Uit allerlei bronnen kwamen er steeds meer verhalen naar voren dat het zwaar gehypte verhaal misschien niet (helemaal) klopte. Informatie en experts die naar voren kwamen en openlijk twijfelden aan het officiële verhaal werden of doodgezwegen of simpelweg als complotdenker weggezet. Zowel publieke als commerciële media werkten opmerkelijk eenduidig samen om deze signalen actief uit de dagelijkse nieuwsstroom te filteren. Iedereen met een actieve internetverbinding en een basiskennis van zoekmachines gebruiken kon dit voor zichzelf waarnemen (helaas doen veel mensen dit nog steeds niet). Ook het feit dat er voor het eerst ‘handleidingen’ kwamen hoe mensen moesten denken en vooral hoe zij met andersdenkenden om moesten gaan, was een ongekend stukje propaganda dat ik zelden zag aan deze kant van de wereld. Zelfs in het onderwijs. Een bizar staaltje volksmennerij dat doet denken aan een Orwelliaanse DDR Stasi gedachtenpolitie. Een deel van de bevolking begint toch in opstand te komen en zet openlijk vraagtekens bij het overheidsbeleid. De sterftecijfers nemen steeds meer af en de regering reageert met versoepelingen om de bevolking wat koest te houden maar blijft waakzaamheid prediken met de “Tweede Golf” als Zwaard van Damocles. Ondertussen wordt de angst wereldwijd naar ongekend hoogte gestuwd door berichten uit landen waar het zogenaamd de hel op aarde is. Uiteindelijk vallen bijna alle sterftecijfers grotendeels mee en komen ze niet eens in de buurt van de eerdere doemscenario’s. In dat opzicht doet het denken aan de eerdere onjuist gebleken doemscenario’s van de varkensgriep en de Mexicaanse griep. Je zou zeggen dat zich hier een patroon aftekent waar wat van de leren valt…

De IC’s hebben amper coronapatiënten, dus het capaciteitsexcuus kan de prullenmand in. Sterftecijfers blijven dalen, de R1 gaat richting 0, de totale oversterfte blijft zelfs achter op die van het griepseizoen 2017-2018. De crisis lijkt bezworen. Maar nee, nu moeten opeens het aantal besmettingen terug gedrongen worden, want blijkbaar mogen mensen helemaal niet meer overlijden van de regering. En nu we in het onderste deel van de curve zitten en het griepseizoen goed en wel voorbij is, gaan de GGD’s als een malle testen. En nu worden we – na eerst de ziekhuisopnames, de IC-opnames en de vervolgens de sterftecijfers – overspoeld met berichten over hoeveel besmettingen er zijn. Er wordt echter helemaal niet gezegd of deze mensen symptomen hebben, ziek zijn, hoe ziek ze zijn en hoeveel mensen er uiteindelijk aan bezwijken. Puur besmettingen. Op basis van een test waarvan bekend is dat er serieuze kanttekeningen zijn wat betreft valse positieven. We krijgen alleen exacte aantallen voor de kiezen, maar de percentages van aantal besmette mensen blijft handig achterwege. Dat ligt namelijk tussen de 1 à 2%. Ja, slechts 1 of 2 mensen per honderd komt positief uit de tests. En dan weten we nog niks over hoe het met die mensen gesteld is. Cijfers die onvolledig zijn of zonder enige context gepresenteerd worden zeggen precies niks. Enige logische conclusie: ze worden enkel en alleen gebruikt om de mensen angst aan te jagen, niet om ze te informeren. Twijfel rondom deze cijfers wordt niet besproken, dat betekent dat je er geen volwassen keuze over kan maken.

Iedere dode lijkt er een teveel, totdat men zich realiseert dat er ieder dag mensen overlijden en de dood bij het leven hoort. Het feit dat er bijna een half miljoen mensen jaarlijks aan malaria wereldwijd overlijden haalt zelden het nieuws. Bijna net zoveel als COVID-1984 in dit jaar en dan ook nog in een veel beperkter gebied. Daarbij komt dat deze ziekte voor een groot deel jonge kinderen treft, terwijl corona hoofdzakelijk hoogbejaarden het laatste zetje geeft in combinatie met andere reeds aanwezige levensbedreigende aandoeningen (comorbiditeit). De overheid lijkt de natuurlijke gang van het sterven te willen verbieden, vooral bij ouderen. Misschien dat dit ook in de nieuwe coronawet opgenomen kan worden. Ons bestaan bestaat uit leven met virussen, infecties en bacteriën, het is cirkel van het leven. Dus moeten we (leren) leven met influenza, rhinovirussen (ook wel verkoudheid genoemd) en ook coronavirussen. Dat doen we al duizenden jaren en de beste bescherming daar tegen is ons immuunsysteem. Een fantastisch werkend mechanisme dat door honderden en zelfs duizenden jaren is fijngeslepen. En je kunt dit immuunsysteem zelfs helpen door gezond te leven, regelmatig te bewegen en goed op jezelf te letten. Geen vaccin voor nodig.

Er is nog veel dat we niet weten over de coronacrisis. Eerdere datamodellen en voorspellingen worden dagelijks ingehaald door reallife data, maar inmiddels lijkt het onbegonnen werk om daar de juiste conclusies uit te trekken. Kunnen we straks nog cijfermatig het onderscheid maken tussen een ‘echte’ tweede golf doden door corona en mensen die overlijden doordat zorg voor andere ziekten en aandoeningen ze eerder in het jaar ontzegd is? Of scharen we straks alles maar onder de noemer ‘coronadode’? Politiek en commerciële belangen hebben zich namelijk sterk naar voren gedrongen in dit verhaal, wat nu niet bepaald de beste basis is voor wetenschappers om hun werk objectief te doen. Daarnaast is de politiek absoluut niet bezig met het debat over te voeren beleid op een open en democratische wijze te voeren: er wordt duidelijk gestuurd op een eenzijdige narratief, tegenspraak wordt rücksichtslos en zonder wederhoor onderdrukt. Er wordt niet breed gekeken naar de implicaties van beperkende maatregelen en de effecten die ze hebben op de korte en lange termijn. Wat betekenen de genomen maatregelen zelf voor de gezondheid en uiteindelijk sterftecijfers op termijn? Welke afwegingen mag je maken als je spreekt over het verlengen van levens versus het slopen van je economie, zorg en maatschappij? Wie gaan daar allemaal over en vinden we daarin bepaalde meningen belangrijker dan andere? Welke keuzevrijheid blijft er straks nog over de burger? Die discussies worden absoluut niet gevoerd en de media stelt daar ook niet de juiste kritische vragen over. Wat er overblijft is een verstikkende orgie van angst en newspeak waarin de burger als gewillig vee bijeen gehouden wordt. Rijp voor de slacht?