Bijna 35 jaar nadat de burgeroorlog hier losbarstte in de Battle of the Hotels, droeg het oude Holiday Inn hier in 2010 hier nog de schade van (eigen foto, 2010, JTMN).
De grote ontploffing in de haven van Beiroet van ruim een week geleden, heeft de donkere onderbuik van Libanon weer bloot gelegd. Met alle klappen die deze stad te verduren heeft gehad, lijkt het wel de piñata van het Midden-Oosten. Dit land, wat al decennialang geteisterd wordt door oorlogen, economische sancties, regime changes, overheidscorruptie en continue dreiging van geweld en aanslagen in een gebied wat een letterlijk kruitvat is, lijkt met dit ongeluk weer af te glijden naar de afgrond. En was het wel een ongeluk? En wie zijn nu uiteindelijk verantwoordelijk voor deze tragedie die ruim 300.000 inwoners van de stad dakloos maakte en ruim 220 doden te betreuren gaf? De implicaties van de ontploffing lijken ook grote geopolitieke schokgolven af te geven.
De ontploffing werd direct door politici en media in Amerika, Israël en de rest van het Westen gelinkt aan een mogelijke wapenopslag van Hezbollah. Het opgeslagen ammoniumnitraat zou mogelijk voor bommen zijn en niet het enige zijn wat in de haven van Beiroet lag. Ook de zittende regering kreeg het voor de kiezen en premier Hassan Diab trad afgelopen maandag af na (spontane??) felle protesten van Libanezen. Hij gaf als reden dat hij de ‘systemische corruptie’ en nalatigheid – die uiteindelijk geleid zouden hebben tot de explosie – binnen de regering niet meer onder controle kreeg.
Geen raar excuus, want verlammende overheidscorruptie en Libanon gaan al lang hand in hand. Het sinds de jaren ’90 gevoerde neoliberale beleid van het kapot privatiseren en uithollen van economie en overheid ten gunste van een überrijke bovenklasse, heeft diepe sporen nagelaten in de ooit zo machtige handelsnatie van weleer. Daar bovenop komen de onmenselijke en onwettige economische sancties van de VS overheen die het land compleet lamleggen. Niet alleen om Hezbollah uit te roken, maar ook om de toevoer van goederen richting het geplaagde Syrië stil te leggen. Met een inflatie van 80%, dagelijkse black-outs van soms wel 20 uur en een werkeloosheid van 40% werd de middenklasse compleet weggevaagd. De ontploffing van de haven was de coup de grâce, want 80% van de nationale import ging via die haven. En aangezien Libanon amper zelf produceert en leeft van de import (ook weer 80% van alle goederen wordt geïmporteerd) is de ramp voor het land hiermee compleet.
Sommigen legden het onvermogen van de overheid ook uit als het oogluikend toestaan van het vogelvrije handelen van Hezbollah binnen Libanon (Hezbollah zou illegaal wapens opslaan vlak bij bewoonde gebieden – dit is nonsens, want Hezbollah controleert de haven niet). Volgens het Westen is Hezbollah een terroristische organisatie, dat terwijl ze een democratisch verkozen politieke tak hebben die gewoon deel uit maakt van de regering. Daarover later meer.
De aanblijvende veenbrand van het Midden-Oosten
De explosie legt opeens veel meer bloot in Libanon en de omliggende regio. Al decennialang staat dit – overigens prachtige – deel van de wereld in brand. Niet in de laatste plaats door de neokoloniale politiek van de VS samen met Engeland en Frankrijk en met als haar belangrijkste speerpunt in de regio beschermeling Israël. Bekend is dat de VS zich na WOII tot doel heeft gesteld de regio onder Amerikaanse controle te brengen. De redenen hiervoor zijn complex en omvangrijk, maar hebben onder meer te maken met de toegang tot makkelijk te raffineren olie en de pijpleiding infrastructuur, het inperken van de invloedssfeer van de Rusland (destijds de Sovjet Unie) en het beschermen van Israël. Eerder probeerde men dat al het aloude en beproefde concept van revoluties en het inbrengen van zetbazen, zoals destijds met de Shah van Iran, waarbij de democratisch verkozen Mohammad Mosaddeq met hulp van de CIA in 1953 gewipt werd. Het verdient aanbeveling de modus operandi van deze regime change door te nemen, want dit concept wordt nog steeds in veel delen van de wereld toegepast. De verschillende recente Arabische lentes zijn daar het bewijs van. In 2007 legde de Amerikaanse generaal Wesley Clark al uit dat de VS zich in 2001 tot doel had gesteld om in de grote regio 7 landen in 5 jaar omver te werpen. Die getallen kloppen anno nu niet meer, maar de VS is een heel eind gekomen. Op het lijstje ontbraken alleen nog Libanon en Iran. De definitieve stappen tot die twee lijken inmiddels genomen.
Hier het interview waar Wesley Clark op bijna achteloze wijze vertelt hoe de beslissing tot stand kwam om Irak binnen te vallen. In de andere landen zijn regime changes volbracht of onderweg. Libanon stond ook op die lijst.
Aanval of accident waiting to happen?
Veel discussie over social media gaat over het feit of de explosie in de haven van Beiroet nu een noodlottig ongeluk was of toch een gerichte aanval van buitenaf. Trump was vrij snel en duidelijk daarover: het was een aanval. Details gaf hij niet, en hij trok zijn keutel later wat in. Vanuit Beiroet kwam geluiden en beelden dat er meerdere explosies waren en dat er vliegtuigen rondcirkelden vlak voor de explosie. Nu is dat laatste niet heel bijzonder in Libanon, want Israël vliegt er dagelijks overheen met haar F16’s en drones. Ook vanuit Israëlische kant komen kritische geluiden; de progressieve blogger Richard Silverstein zegt een bron te hebben die verzekert dat Israël achter de aanval zat (hij gaat wel uit van een nabij gelegen Hezbollah cache). De Israëlische krant Haaretz voegt daar een snijdende portie sarcasme aan toe. Het zou zeker niet de eerst keer zijn dat Israël iets dergelijks doet – zie ook de genocidepraktijken in Gaza en de West Bank. Daarbij had Israël de haven van Beiroet al jaren op de korrel wegens vermeende wapenopslag van Hezbollah.
Als het een aanslag was, dan lopen de meningen over de modus operandi nogal uiteen. Sommigen spreken over een zogenaamde tactical mini-nuke of een nieuw wapen van Israël. Sommigen gaan zelfs zo ver te beweren dat de vermoorde president Rafik Hariri ook door een speciaal soort bom omgebracht zou zijn. In dit geval van Duitse makelij. De precieze omstandigheden rondom Hariri’s aanslag in 2005 zijn nog steeds controversieel en betwist. Eigenlijk zou deze maand bekend worden of de vier Hezbollah mannen die hiervoor aangeklaagd zijn, ook daadwerkelijk schuldig bevonden zullen worden. Uitspraakdatum staat nu op 18 augustus.
Andere bronnen reppen over conventionele aanvallen met vliegtuigen of zelf ter plaatse op de grond, waarbij men het aanwezige ammoniumnitraat bewust liet ontploffen. Hoe dan ook, zolang er geen onafhankelijk onderzoek gedaan wordt, is het onmogelijk de m.o. te achterhalen en wie er achter gezeten zou hebben. Maar nu gaan er stemmen op dat de haven overlopen wordt door Franse en Britse militairen die zogenaamd humanitaire hulp bieden middels oorlogsbodems…
Hezbollah in het nauw… next step Iran!
De VS en Israël waren er snel bij om Hezbollah medeplichtig te maken aan de explosie. Zoals gezegd zouden zij daar een geheime cache van wapens hebben opgeslagen. Maar die roddel is onzin, aangezien zij in de haven van Beiroet geen enkel poot aan de grond hebben en dit niet ongezien hadden kunnen doen. Hezbollah is de doorn in de voet van Israël en de paramilitaire organisatie die militair weerstand biedt aan de annexatiepolitiek van Israël. Daar waar Hezbollah door het Westen als een terroristische organisatie wordt gezien, denken de meeste Libanezen en sommige Arabische buurlanden daar anders over. Hezbollah is van origine een verzetsbeweging die met steun van Syrië en Iran (en indirect Rusland) al decennialang weerstand biedt aan Israël. En in gebieden waar de impotente regering van Libanon haar burgers in de steek liet, verzorgde Hezbollah de basisvoorzieningen zoals water, elektriciteit, voedsel en scholing. Naast een militaire tak kent Hezbollah ook een politieke, die dus ook deel uitmaakt van de nationale regering. Inmiddels ook enigszins ingekapseld door de endemische corruptie, maar nog steeds het minst corrupt van allemaal. Iemands vrijheidsstrijder is een andere persoon zijn terrorist, luidt een gezegde.
Hoewel de oorlogshandelingen in Beiroet al bijna 20 jaar geleden waren, droegen in 2010 nog veel gebouwen in de hoofdstad de littekens van de gruwelijke burgeroorlog (eigen foto, 2010, JTMN).
Door Hezbollah te linken aan het ongeluk, wil men de bevolking tegen de verzetsbeweging opzetten. Zonder lokale steun wordt het moeilijk om nog te opereren tegen Israël en kan de IDF gewoon binnen marcheren, al dan niet ondersteund door de al aanwezige geallieerde stoottroepen in Beiroet. Dat zou de weg vrij maken voor een meerfronten oorlog tegen Iran, waarbij Israël misschien wel haar nucleaire spieren kan laten rollen. En dan lijkt de westerse hegemonie in het gebied weer hersteld en de profetie van generaal Clark bewaarheid. Geopolitiek een zet van groot belang, voor de regio de zoveelste ramp in wording. De failed state tactiek, beginnend met ngo’s en geplante insurgents (huurlingen met een zogenaamde politieke of religieuze ‘kleur’) en openlijk militair gesteund door hun westerse broodheren, zorgt dat getroffen landen terug naar de steentijd worden geblazen. Kijk naar Afghanistan, Irak en Libië. De laatste twee waren goed ontwikkelde landen in de Arabische wereld met een relatief hoge levensstandaard voor hun burgers. Nu broedplaatsen voor terroristenlegers, mensenhandel, orgaanhandel en algehele hell holes.
Men zou bijna vergeten dat naast alle ellende die deze stad trof, ze ook prachtige kanten kent en ooit aan de basis stond van de klassieke beschavingen samen met de steden Sydon, Tyrus en Baalbek (eigen foto 2010, JTMN).
Ondertussen bewijzen de Westerse naties politiekcorrecte lippendienst door steun te vragen voor de getroffen bevolking. Eerder hoorde je ze nooit toen Libanon al aan de rand van de afgrond stond en langzaam werd gewurgd door de sancties van de VS. En steun is vaak één van de tactieken om vrij toegang te krijgen tot landen die daar doorgaans niet op zitten te wachten. Weer een soevereine natie op de knieën gebracht.
