De Zes Fasen van het Kaltstellen

Ghandi

Het stigmatiseren van mensen met een opvatting die afwijkt van de gangbare standpunten over een zeker onderwerp, is tegenwoordig niet van de lucht. In het huidige tijdperk van censuur en propaganda, bestaan er bepaalde narratieven. Wat afwijkt van die narratieven wordt vaak als suspect of onzin aangemerkt. Of erger: complottheorie. Of dit nu gaat over het klimaat, corona, migratie, MH17, president Trump of oorlogen zoals die in Syrië; het gaat om de onderwerpen waar onze mainstream media (MSM) eenzijdig over rapporteert. Eenzijdig als in ‘volgens één denkbare narratief’ zonder nuance of breder perspectief. Afwijkende en veelal kritische meningen van ‘de vrije denker’ zijn bedreigend voor een dergelijke narratief. Het zou de bevolking aan het denken kunnen zetten en zo verliest de MSM het vertrouwen van de burger. En in het ergste geval stort de narratief in elkaar. De MSM heeft zich steeds meer als poortwachter opgeworpen om narratieven zorgvuldig te regisseren en onwelkome visies daarop kalt zu stellen. Dit gebeurt vaak via een zestal fases.

Zoals Mahatma Ghandi ooit zei: First they ignore you, then they laugh at you, then they fight you, then you win. Dat zou een wenselijk scenario zijn als die uitkomst vast staat.

Fase 1: Negeren

Wat wij als tendens kunnen waarnemen in de behandeling van mensen met een kritische mening ten aanzien van een bepaald narratief, is dat zij in eerste instantie worden genegeerd. Ze krijgen geen podium in de media en er wordt niet naar een toelichting of onderbouwing van hun standpunten gevraagd. Alsof er een omerta heerst onder de MSM-journalisten.

Wanneer een afwijkende mening of theorie tractie krijgt onder een iets groter publiek, dan wordt het serieus. Er moet iets mee gedaan worden, want eenvoudigweg blijven negeren, is als een onbehandelde wond. Die gaat ontsteken. En stinken. Nu breekt een moeilijke fase aan voor de narratief controlerende machten zoals de MSM. Je wil nog steeds geen afwijkende berichten voor het voetlicht brengen, maar je wilt ook niet een inhoudelijk debat over het onderwerp. Het blijft immers een eenzijdige narratief die ondersteund moet worden, en de achilleshiel van een narratief is vrijwel altijd de inhoud. Een open en inhoudelijk debat moet zo lang mogelijk worden vermeden.

Fase 2: Ridiculiseren

The weapon of choice na de negeerfase om kritiek te smoren, is in veel gevallen het ridiculiseren van de betreffende vrije denker. Met een vileine ondertoon wordt geprobeerd de lachers, dus ook de believers van het narratief, op de hand te krijgen. Dit gaat in veel gevallen samen met het stigmatiseren van de vrije denker of inhoudelijk specialist. Zijn of haar achtergrond wordt ter discussie gesteld, er wordt twijfel gezaaid over de deskundigheid, en zijdelings worden fragmenten van het pleidooi uit verband getrokken. Een voorbeeld hiervan is Willem Engel, die kritisch is tegen de coronamaatregelen die onze overheid ons oplegt. Hij wordt geridiculiseerd in de media als dansleraar alsof hij geen verstand van zaken zou hebben. Hij heeft inderdaad een dansschool, maar wat veelal wordt weggelaten, is dat hij promovendus was in de biofarmaceutische wetenschappen en jarenlang wetenschappelijk onderzoek heeft gedaan. Nogal relevant gezien het thema. Een ander voorbeeld is de onderzoeksjournalist Max van der Werff, die zijn tanden heeft gezet in het MH17-dossier. Hij heeft al talloze onthullingen gedaan die de door de MSM geadopteerde Bellingcat narratief onderuithalen over de toedracht van de ramp. Zo heeft hij zelfs afgedwongen dat onterecht verdachte mensen niet vervolgd worden. Max is enige tijd geleden nog weggezet als “nuttige idioot” en “Kremlintrol” omdat zijn onderzoeksresultaten niet in de richting van Rusland wijzen.

Fase 3: Framen

Als ridiculiseren niet voldoende is, of het effect ervan is uitgewerkt en de vrije denker nog steeds publiek heeft, wordt de persoon in kwestie in een kwaad daglicht gezet en geassocieerd met het grote kwaad. De opvattingen van de persoon worden dan bijvoorbeeld vergeleken met extreemrechts. Het publiek wordt hier met een decennia-oude truc bediend die in de psychologie de identificatiereflex wordt genoemd. Dit is het verschijnsel dat ideeën en standpunten geïdentificeerd worden met de persoon of groep die ze uitdraagt. In dit geval wordt het echter omgekeerd toegepast. De lezer die de afwijkende standpunten van de vrije denker in eerste instantie plausibel vindt en open staat voor een debat hierover, wil zich niet identificeren met de persoon of groep waarmee zijn standpunten worden geassocieerd. Om een voorbeeld te noemen: Als Thierry Baudet een inhoudelijk standpunt heeft over energievoorziening, en hij wordt vervolgens als extreem rechts-populistisch geprofileerd in de media, dan deinst het publiek terug om Baudet’s standpunt te delen. Dit terwijl het standpunt op zich inhoudelijk valide kan zijn. Maar nee, men wil niet geassocieerd worden met extreemrechts.

Een ander voorbeeld is te vinden in de klimaatdiscussie. Een hype waarbij de massa wordt geprogrammeerd dat CO2 schadelijk is, wij als burger invloed hebben op het klimaat en het uitgangspunt dat een klimaat überhaupt niet veranderlijk mag zijn. Personen die zich sceptisch uitlaten over de klimaathysterie, worden weggezet als “klimaatontkenner”. Dit terwijl er meer dan voldoende wetenschappelijke onderbouwingen zijn dat antropogene (= hoofdzakelijk door de mens veroorzaakte) klimaatverandering geen exact gegeven is, maar een zwaar gepolitiseerde consensus. Toegegeven, fase 2 en 3 lopen soms in elkaar over en dat is in dit voorbeeld ook waar te nemen. Wat onderscheidend is, is de ondertoon die klimaatontkenner heeft. De toevoeging  “ontkenner” heeft een donkere ondertoon wegens het eerdere gebruik in “Holocaustontkenner”. Ook hier wordt misbruik gemaakt van de omgekeerde identificatiereflex.

Fase 4: Censuur

Als de voorgaande fasen niet hun werk gedaan hebben, zit er niets anders op dan de vrije denker of theorie te censureren. De aanwas van mensen die de alternatieve meningen en ideeën steunen moet gestopt worden. Anno 2020 begeven wij ons steeds vaker deze fase, gezien de geïnstitutionaliseerde censuur die wij waarnemen op mediakanalen als Youtube, Linkedin, Facebook en Twitter. Een voorbeeld hiervan is het schandaal rondom Obamagate. Wanneer je nu zoekt op #Obamagate op Twitter, tref je geen zoekresultaten aan, terwijl daar meermalen per minuut nieuwe tweets onder verschijnen. Ook onze MSM zwijgt in alle toonaarden hierover, terwijl dit enorm groot nieuws is. Minimaal van de orde Watergate Schandaal.

#Obamagate levert op Twitter geen enkel resultaat op. Dit terwijl er enorm veel over geTwitterd wordt. Pure censuur dus.

Fase 6: De heksenjacht

De laatste fase is er eentje waarvan ik hoop deze nooit mee te hoeven maken. Dit zou betekenen dat ook aan een aantal andere voorwaarden is voldaan. Een machtsgreep, buitenwerking stellen van de grondwet, de noodtoestand en alles wat er verder bij hoort zoals wij in de Kristalnacht hebben gezien. De vrije denkers die een bedreiging vormden voor de narratieven zijn vogelvrij en worden gearresteerd. Kaltgestellt. De grote angst hier, is dat er aan een aantal voorwaarden al is voldaan en andere in de maak zijn…

Fase 5: De provocatie

De oplettende lezer heeft al vastgesteld dat fase 5 en 6 zijn omgedraaid. Dit heeft een reden. De heksenjacht gaat pas van start na een grote gebeurtenis of een provocatie. Een rijksdagbrand, een 9/11, een kleurenrevolutie zoals Maidan in Oekraïene, of de situatie zoals wij die nu in Wit-Rusland zien. We noemen dit soort georkestreerde of ‘geholpen’ gebeurtenissen ook wel false flag operations. Hierbij worden schokkende gebeurtenissen, al dan niet geregisseerd of geholpen, gebruikt als excuus om draconische maatregelen in te voeren om herhaling van die gebeurtenis te voorkomen. Meestal luidt dit een inperking van burgerrechten en -vrijheden in die na het verstrijken van het gevaar nooit teruggedraaid worden. Tegenwoordig noemen we dit in newspeak het “nieuwe normaal”.

In het heden zien wij de eerste vier fases dagelijks om ons heen, bovendien over meerdere onderwerpen. Het is de vraag of fase 5 in werking treedt en daarmee fase 6. Dan zijn wij slechts een provocatie verwijderd van een gitzwart scenario.