De overheden – hier en in andere landen – zijn met een uiterst geraffineerd spel bezig. Wie zelf terugkijkt ziet dat er van de tijdlijn en logica van de maatregelen weinig klopt en dat ze zelfs tegenstrijdig zijn. Weet de regering eigenlijk wel waar ze mee bezig is? Voorstanders leggen dat uit als dat de regering besluiten maakt op beperkte informatie en zo telkens bijstuurt; een beetje erbij en een beetje eraf. Ik zie een geraffineerd spelletje schaak tegen een grootmeester, waarbij af en toe wat stukken worden geofferd om je de illusie te geven dat je meespeelt, om je uiteindelijk schaakmat te zetten. In newspeak heten die zogenaamde concessies “versoepelingen”. Een mooi eufemisme dat verhult dat je eigenlijk een sigaar uit eigen doos krijgt. Immers, de vrijheden die je net daarvoor werden afgepakt worden daarna een klein beetje terug gegeven. Maar niet helemaal. En eigenlijk mag je blij zijn met dat stukje dat je terug krijgt. En zo schuift de inperking van vrijheden en burgerrechten steeds verder op zonder dat het de meesten opvalt.
Mondkapjes, de volgende zet in het schaakspel
Een mooi recent voorbeeld hiervan is de mondkapjes discussie. Hoewel veel experts – inclusief de mensen van het RIVM – het er over eens zijn dat mondkapjes geen veiligheid bieden, wordt dit toch steeds harder gepusht. De regering doet dit ook erg slim: ze leggen het zelf niet op – want het is immers ongrondwettelijk – nee, ze voeren o.a. via de media en gekochte influencers de druk zo op dat een bepaalde groep mensen er zelf om gaat vragen. Voeg daar een paar doorgeslagen burgemeesters aan toe die zichzelf boven de wet stellen en het fundament is gelegd om weer een impopulaire schijnmaatregel door te voeren. Wettelijkheid en billijkheid regelen we wel achteraf.
Nu is het voor veel mensen wel duidelijk dat het mondkapjesverhaal niet vol te houden valt. Het gaat er wel komen, er komt verzet en als men volhoudt valt het uiteindelijk voor de rechter als ongrondwettelijk. Persoonlijk denk ik dat het een test is waarbij men kijkt hoe ver men kan gaan. Men wil zien welk deel van de bevolking zich dit laat welgevallen zonder er tegen in opstand te komen. Inmiddels krijgen we al onzinteksten te horen als “het mondkapje als een signaal van bewustwording”. In dat opzicht lijkt het al veel op de virtue signaling die we ook zien in de BLM en gender discussies, waar mensen over elkaar heen buitelen om aan de buitenwereld te laten zien hoe betrokken en open minded ze zijn. Vaak heeft het niks met betrokkenheid te maken maar meer met het profileren van eigen ego en het ophalen van social browning points.
Met dit soort ‘vrienden’ heb je geen vijanden meer nodig… Deze mensen ketenen zich vrijwillig vast
Opmaat naar total surveillance
Maar waarom dan die mondkapjes nu overal? Zie het eigenlijk maar als een testcase voor het echte werk. Mondkapjes zijn natuurlijk enorm onhandig als je mensen echt in de gaten wil houden. Met de COVID pass die eraan komt, komt er een ongekend stukje surveillance bij dat veel verder strekt dan alleen het bijhouden van wie wel of niet gevaccineerd is. Het uitrollen van het 5G netwerk is niet bedoeld om ons allemaal aan stralingskanker te helpen, maar is een belangrijk sluitstuk in het total surveillance net dat straks over ons gesloten wordt. In China en het Verenigd Koninkrijk zien we al een totalitaire hoeveelheid aan cameratoezicht en slimme software die er achter zit. Met het 5G netwerk wordt die technologie vervolmaakt. Zelfs zonder een telefoon die continu uitzendt waar je bent, kom je niet meer weg aan het totale toezicht. En voor goede facial recognition zijn die mondkapjes wel erg onhandig.
En dus zul je zien dat wanneer de weerstand op mondkapjes gaat toenemen, er weer een versoepeling aankomt. Ja, mondkapjes zijn lastig maar we moeten wel de social distancing waarborgen en achteraf contactonderzoek kunnen doen. En dat doen we nu dan met slimme software (“slimme” systemen, ook weer zo’n mooi staaltje newspeak). Dan komt de echte meesterzet waar het allemaal om draaide. Deze software neemt het ongemak van zo’n irritante muilkorf weg, maar zorgt er wel voor dat iedereen netjes zijn afstand houdt. Eerst met een waarschuwing en zo nodig met een boete achteraf. Vergelijk het maar met een flitscamera of de rijdende robotcamera’s van de gemeente. Ik zie een prachtig verdienmodel voor de staat erbij komen.
Dit is dus de tactiek: ze dringen je iets vervelends op, nemen het weer weg om het te vervangen door iets wat je in beginsel als minder irritant ervaart. Uiteindelijk allemaal voor jouw veiligheid. En die van anderen, uiteraard. Veilig en sociaal. No man is an island. En dat je met die systemen ook weer een heleboel andere dingen kunt doen, is mooi meegenomen. Niet alleen om te kijken of je je aan de regels houdt, nee, ze kunnen je zo ook meer spullen aansmeren door goed in de gaten te houden wat je koopt, eet en waar je fysiek naar kijkt. Nu niet alleen meer online maar dus ook offline. Briljant verbeeld in de film Minority Report. Dergelijke data in de handen van overheden en grote bedrijven, die direct gelinkt wordt aan personen, gaat onze vrijheid alleen nog maar meer inperken. Of zoals ze in het onderstaande filmpje zeggen: “it’s not only valuable to monitor compliance, but to improve customer experience“.
(redactie: filmpje (tijdelijk?) niet beschikbaar door opgeschort Twitter-account. De censuur draait overuren…)